کلمن هاوکینز: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱۴:
در ۱۹۳۴ به اروپا رفت و در بسیاری از شهرهای اروپا کنسرت داد و صفحه پر کرد. در ۱۹۳۷ صفحه معروفی را با [[بنی کارتر]] و [[جنگو راینهارت]] و [[استفان گراپللی]] ضبط کرد. با آغاز [[جنگ جهانی دوم]]، بعد از ۵ سال اقامت در اروپا، در بازگشت به نیویورک، وقتی در یک کلاب شبانه با گروهش مشغول اجرا بودند، به اجبار تهیه کننده که از او درخواست کرده بود برای ضبط صفحه، یک قطعه ی دیگر را اجرا کند، با بی میلی، آهنگی ( "بادی اند سول" ) را اجرا کرد که مسیر موسیقی جَز را برای همیشه تغییر داد. این قطعه، را می توان نقطه ی اوج بداهه نوازی در جَز دانست. جملات مارپیچ گونه ی هاوک، بخوبی بیانگر سبک آرپژ او در بداهه نوازی است که با اعتماد به نفس و تامل او، تنش ایجاد می کنند. هاوکینز بعدها از پاساژهایش که تمایل به اوج گرفتن داشتند به عنوان گونه ای ارضای جنسی یاد کرد.
 
در ۱۹۴۴ با [[تلانیوس مانک|تلونیوس مانک]] و [[دیزی گیلیسپی]] صفحه‌ای ضبط کرد. نوآوری‌های [[لستر یانگ]] و [[چارلی پارکر]] در ۱۹۴۶ کارهای او را قدیمی جلوه می‌داد ولی هاکینز اهل تطبیق با جریانات جدید بود و در سال‌های بعد با کسانی مانند [[روی الدریچ]] و [[تلانیوس مانک|تلونیوس مانک]] و [[مکس روچ]] و [[جان کولترین]] و [[سانی رالینز]] همکاری کرد. در اوایل دههٔ ۱۹۶۰ با ارکستر [[دوک الینگتن]] نواخت.
اگرچه گرایش اصلی هاوکینز سبک سویینگ یا جز سنتی بود اما او تا قبل از مرگش در ۱۹۶۹ با نوارنده های [[بی باپ]] همکاری بسیاری داشت و بر روی بسیاری از آنها تاثیرگذار نیز بود.{{-}}
== منابع ==
خط ۴۱:
[[رده:موسیقی‌دانان اهل نیویورک]]
[[رده:نوازندگان ساکسوفون جاز اهل ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:نوازندگان ساکسوفون سده ۲۰ (میلادی)]]
[[رده:هنرمندان ایمپالس! رکوردز]]
[[رده:هنرمندان پرستیژ رکوردز]]