جان مکدونالد کینر: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۳۰:
کینر در ۲۱ سپتامبر ۱۸۰۴ به عنوان افسر پرچم‌دار (ستوان دوم) در ارتش [[چنای|مَدرَس]] ترفیع گرفت اما تا تاریخ ۱ ژانویه ۱۸۰۷ که هنگ ۲۴ پیاده مدرس تشکیل شد به این سمت منصوب نشد. در این تاریخ وی به عنوان ستوان در این نیرو به خدمت منصوب شد. در ۱۴ آوریل ۱۸۱۸ توانست در هنگ خود به سروانی ترفیع یابد و بعدها به درجهٔ سرهنگ دومی دست یافت. وی چندی به عنوان منشی افسری که فرماندهی [[مالابار]] و کانارا را بر عهده داشت خدمت کرد.<ref name="DNB" />
 
کینر به عنوان عضوی از هیئت همراه [[جان ملکم|سر جان مَلکُم]] در ۹–۱۸۰۸ در [[بوشهر]] مأمور بود و سفرهای زیادی کرد. در ۱۸۱۰ میلادی از طریق [[بغداد]]، [[موصل]] و [[دیاربکر]] به [[قسطنطنیه]] رفت و [[مانیسا]] و [[سمیرانا]] را هم دید و سپس از طریق اسپانیا و پرتغال به انگلستان بازگشت. سپس مأمور شد به همراه سرهنگ [[نیل کمپبل (افسر بریتانیایی)|نیل کمپبل]] به هنگ خود بازگردد. وی در ژانویه ۱۸۱۳ از طریق [[استکهلم]] به هدف رسیدن به هندوستان، قصد روسیه و ایران را کرد اما پس از [[حمله فرانسه به روسیه]] به سمت جنوب رفت و از طریق لهستان به اتریش، مجارستان و سپس قسطنطنیه عازم شد. او پس از مشاهدهٔ [[آسیای صغیر]] و [[قبرس]] به قسطنطنیه برگشت و از راه ارمنستان و کردستان به بغداد و سپس به [[بمبئی]] رفت.<ref name="DNB" /> وی در ۱۸۱۳ به مدت چند سال بعنوان رئیس دژ سنت جرج مدرس منصوب بود.
 
وی در ۱۸۱۳ به مدت چند سال بعنوان رئیس دژ سنت جرج مدرس منصوب بود. در ۱۸۲۴ از طرف [[کمپانی هند شرقی بریتانیا]] به دربار [[فتحعلی‌شاه قاجار]] فرستاده شد. کینر در سپتامبر ۱۸۲۶ به اردوی شاه در [[اهر]] رسید، در حالی که قشون ایران درگیر جنگ با روس‌ها بود. ایران مدعی بود که بریتانیا باید طبق مواد ۳ و ۴ عهدنامه طهراننوامبر مبلغی۱۸۱۴ راطهران، نیروی مسلح به اینایران کشوربفرستد یا به جای آن سالانه ۲۰۰ هزار تومان به ایران بپردازد زیرا از سوی یک قدرت اروپایی مورد حمله قرار گرفته‌است. مکدونالد کینر با این کمک موافقت نکرد چون معتقد بود ایران بهعلیه روسیه حملهاعلام جهاد کرده‌است. ویایران در طولاین عملیات‌هایاوضاع نظامیبه همراهشدت نیروهایبه ایرانیدنبال ماندپول بود تا اینکهغرامت درجنگ ۱۹را اکتبر ۱۸۲۷ نیروهایبه [[ایوانامپراتوری پاسکویچروسیه]] بهبپردازد [[قلعهو ایروان]]در نتیجه نیروهای روس از ایران یورشخارج آوردندشوند. یکلذا لشکرنماینده روسیدولت بهبریتانیا سمتاز تبریزفرصت هجوماستفاده آوردکرده و علی‌یارخانابتدا صدراعظمبا فتحعلی‌شاه[[عباس‌میرزا]] بهو همراهسپس کینربا شاه به علی‌بنگلوتوافق فراررسید کردندکه تادر برایقبال صلحلغو تلاشمواد کنند۳ و ۴ عهدنامهٔ یادشده، دولت انگلستان مبلغ ۲۰۰ هزار تومان به ایران بپردازد.<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی name="DNB" محمود | نام = محمود | پیوند نویسنده = محمود محمود | عنوان = تاریخ روابط ایران و انگلیس در قرن نوزدهم میلادی| ترجمه = | جلد = ۱| سال = ۱۳۲۸ |زبان = fa| ناشر = اقبال |مکان = تهران | شابک = | صفحه = ص. ۲۷۷}}</ref>
 
وی در طول عملیات‌های نظامی همراه نیروهای ایرانی ماند تا اینکه در ۱۹ اکتبر ۱۸۲۷ نیروهای [[ایوان پاسکویچ]] به [[قلعه ایروان]] یورش آوردند. یک لشکر روسی به سمت تبریز هجوم آورد و علی‌یارخان صدراعظم فتحعلی‌شاه به همراه کینر به علی‌بنگلو فرار کردند تا برای صلح تلاش کنند.<ref name="DNB" />
روس‌ها وساطت کینر را پذیرفتند و [[عهدنامه ترکمانچای]] در ۲۳ فوریه ۱۸۲۸ بین دو کشور به امضا رسید. ایران سرزمین‌هایی را از دست داد و نفوذ سابق بریتانیا در ایران کم شد. کینر [[نشان افتخار شیر و خورشید]] دریافت کرد و در ۱۷ نوامبر ۱۸۲۹ لقب [[شوالیه (لقب)|شوالیه]] گرفت. او به عنوان نماینده دولت بریتانیا در ایران باقی ماند تا اینکه در ۱۱ ژوئن ۱۸۳۰ در [[تبریز]] مُرد. شاه به مناسبت مرگ وی سه ماه عزای عمومی اعلام کرد.<ref name="DNB" />
 
روس‌ها وساطت کینر را پذیرفتند و [[عهدنامه ترکمانچای]] در ۲۳ فوریه ۱۸۲۸ بین دو کشور به امضا رسید. ایران سرزمین‌هایی را از دست داد و نفوذ سابق بریتانیا در ایران کم شد.
 
 
روس‌ها وساطت کینر را پذیرفتند و [[عهدنامه ترکمانچای]] در ۲۳ فوریه ۱۸۲۸ بین دو کشور به امضا رسید. ایران سرزمین‌هایی را از دست داد و نفوذ سابق بریتانیا در ایران کم شد. کینر [[نشان افتخار شیر و خورشید]] دریافت کرد و در ۱۷ نوامبر ۱۸۲۹ لقب [[شوالیه (لقب)|شوالیه]] گرفت. او به عنوان نماینده دولت بریتانیا در ایران باقی ماند تا اینکه در ۱۱ ژوئن ۱۸۳۰ در [[تبریز]] مُرد. شاه به مناسبت مرگ وی سه ماه عزای عمومی اعلام کرد.<ref name="DNB" />
 
== آثار ==