کنوانسیون ژنو: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB |
||
خط ۱۰:
[[نهضت بینالمللی صلیب سرخ و هلال احمر]] نخستین پیشگام در امور بشردوستانه بینالمللی میباشد که منطبق با [[حقوق بینالملل]] رفتار میکند. این نهضت در زمینه محافظت از زخمیها و بیماران عضو در [[نیروهای مسلح]] کشورها در نبردهای زمینی، دریایی و همچنین در زمان اسارت فعالیت میکرد. در سال ۱۹۴۹، با تصویب کنوانسیون ژنو، چهارچوب کلی جدیدی برای کمک به نیازمندان در شرایط جنگی فراهم آمد.
* [[۱۸۶۴ (میلادی)|۱۸۶۴]] دوازده کشور در نخستین کنفرانس در شهر ژنو موافقت میکنند که سربازانی که در جبهه زخمی شدهاند را جمعآوری نمایند و به آنها کمکهای پزشکی برسانند.
* [[۱۹۰۶ (میلادی)|۱۹۰۶]] کنوانسیون دوم در ژنو نشست کرد و در مفاد کنفرانس [[۱۸۶۴ (میلادی)|۱۸۶۴]] تجدید نظر شد و جمعیتهای
* [[۱۹۲۹ (میلادی)|۱۹۲۹]] کنواسیون سوم پس از به پایان رسیدن [[جنگ اول جهانی]] در ژنو تشکیل شد و در این کنفرانس سه [[نشان صلیب سرخ]]، [[نشان شیر و خورشید]] سرخ و نشان [[هلال احمر]] تصویب شد. در این کنفرانس مفادی به تصویب رسید که دربارهٔ [[اسیران جنگی]] بود. در این کنوانسیون نخستین بار '''کمیته جهانی صلیب سرخ''' پایه گذاشته شد که سازمان مرکزی جمعآوری اطلاعات دربارهٔ اسیران جنگی شد.
* [[۱۹۴۹ (میلادی)|۱۹۴۹]] [[کنوانسیون چهارم]] پس از به پایان رسیدن [[جنگ دوم جهانی]] در ژنو کنفرانسی بر پا کرد. [[کشور ایران]] در تاریخ [[۸ دسامبر]] [[۱۹۴۹ (میلادی)|۱۹۴۹]] این کنوانسیون را امضا کرد و در تاریخ [[۲۰ فوریه]] [[۱۹۵۷ (میلادی)|۱۹۵۷]] به تصویب مجلس رسید. این کنفرانس دربارهٔ گسترش مفاد کنوانسیونهای پیشین مفاد زیر را تصویب کرد:
خط ۱۷:
* اسیران جنگی
* رسانیدن کمکهای پزشکی به غیر نظامیان و بر پا داشتن پرچم [[صلیب سرخ]] بالای ساختمان تمام بیمارستانها یا [[بیمارستان|بیمارستانهای صحرایی]] به معنی حفاظت و هدف قرار نگرفتن این مرکزهای پزشکی
* پارگراف سوم کنوانسیون چهارم دربارهٔ حفاظت و
* [[۱۹۷۷ (میلادی)|۱۹۷۷]] [[پروتکل الحاقی]] بر کنوانسیون که در آن قواعد زیر تصویب شد که برای ارزیابی فرماندهان و فرمانبرداران در جنگ که این سه اصل را نادیده میگیرند میباشد:
* ابزار جنگی محدود میشود.
خط ۲۹:
* [[۲۰۰۵ (میلادی)|۲۰۰۵]] در [[کنفرانس ژنو]] پروتکل الحاقی در کنوانسیون تصویب شد که در آن سومین نشان حفاظت یعنی [[کریستال سرخ]] به تصویب رسید. این نشان برای کشورهایی است که دینهای گوناگون و نژادهای کوناگون در آن زندکی میکنند.
اگر چه برخی از اصول و قواعد مربوط به جنگ و حقوق جنگ بر اساس رفتار و نیروهای رزمنده و در جریان نبرد شگل گرفته و در اثر تکرار آن تدریجاً به صورت عرف لازمالاجرا درآمده، لیکن قسمت دیگری از حقوق جنگ بطور عمده، حقوق قراردادی جنگ است که پس از وقوع
هانری رومان بشردوست معروف سویسی با مشاهده زخمیان نبرد معرف سولفرنیو، به این فکر افتاد که سازمانی مورد اعتماد دول متخاصم و به منظور حمایت از زخمیان زمان جنگ تأسیس کند و بدین شکل یک سازمان جهانی در قلمرو حمایت از مصدومین جنگها خواسته و ناخواسته در عرصه بینالملل پا به عرصه وجود گذاشت و همچنین این امرخود تحولی و نگرشی به حقوق شرکت کنندگان در جنگ
پس از تأسیس این سازمان جهانی و ابراز دیدگاههای بشر دوستانه نسبت به کسانی که در جنگ بنحوی شرکت داشته یا درگیر جنگ میشوند، مجامع و دول مختلف درصدد بودند تا نسبت به تهیه قوانین و مقررات لازمالاجرای زمان جنگ همت گمارند.
خط ۳۸:
کنوانسیونهای چهارگانه ژنو به سال ۱۹۴۹ همگی بنحوی در بهبود سرنوشت زخمیان و مجروحان نظامی و غیرنظامی و نیز وضعیت درخصوص [[اسرای جنگی]] قواعدی بیان نموده و وضع این قواعد با توجه به تجارب حاصل از جنگ جهانی دوم بر کیفیت و بازدهی آنها مؤثر واقع افتاده است.
سئوالی که در این مقطع مطرح است میتواند چنین طرح شود که آیا با وجود ممنوعیت جنگ به موجب [[منشور ملل متحد]] و لزوم بکارگیری [[اصل عدم توسل به زور]] در روابط و فعالیتهای بینالملل آیا میتوان از توسعه و تدوین حقوق بینالملل جنگ صحبت به میان آورد و در صدد بود تا با بررسی کنوانسیونهای تصویب شده در این باره،
هر چند ممنوعیت جنگ به موجب منشور ملل متحد موجب این تصور شده که عدهای بپندارند دیگر نیازی به وضع قواعد جدید جنگ برای محدود کردن یا ممنوع ساختن اعمالی که دارای خصوصیات یک جر م هستند ندارد، ولی با یک نگرش سطحی متوجه این واقعیت میشویم که حتی پس از گذشت متجاوز از شصت سال از تأسیس [[سازمان ملل متحد]] به رغم ممنوعیت استفاده از زور در [[روابط بینالملل]] جنگ مسلحانه، نه تنها وجود دارد بلکه بهطور روزافزون رو به تزاید و تکاثر است، ضمن آنکه سازمانهای بینالمللی هم از برخورد با مشکلات ناشی از نقض قواعد بینالملل عاجر بوده و نتوانستهاند به وظایف خود عمل نمایند و از طرفی صرف ممنوعیت یک امر نافی ضرورت انجام احتیاطهای لازم نیست؛ لذا بنظر میرسد که هر چند جامعه بینالملل روبه انسجام میرود اما لزوم قواعد کلی امری پسندیده شمار میرود.
خط ۶۳:
۳ - کسانی که بعلت بیماری، جراحت، بازداشت یا هر علت دیگری قادر به جنگ نباشند و توصیه شده که در همه اصول با آنهابدون هیچگونه تبعیض و اجحافی طبق اصول انسانیت رفتار شود.
مثلاً در کنوانسیون ۱۹۰۷ لاهه درخصوص آغاز جنگ آمدهاست؛ که برای غرق کردن کشتیهای بازگانی یا کشتیهای بازرگانی متعلق به دول بیطرف برای نقض بیطرفی احراز شرایطی خاص ضروری است و پیش از غرق باید کلیه اقدامات احتیاطی لازم اتخاذ گردد، تا آسیبی به مسافران نرسد برای این منظور معمولاً پیش از اقدام باید مسافران و خدمه را به کشتی دیگری منتقل نمود، در همین راستا قواعد متعددی توسط مجامع بینالمللی پیرامون قواعد انسان دوستانه زمان جنگ مربوط به درگیریهایی که ممکن است نیروهای سازمان ملل در آن وارد شوند تصویب شدهاست، نیز در سال ۱۹۷۸ از سوی صلیب سرخ جهانی قواعدی در خصوص قواعد انسان دوستانه در جنگ مسلحانه وضع گردیده است. همچنین در سال ۱۹۸۱ کنوانسیونی درخصوص ممنوعیت یا محدودیت استفاده از برخی از
درهمین راستا در ۱۲ اوت سال ۱۹۴۹ کنوانسیونهایی تحت عنوان کنواسیونهای چهارگانه ژنو از تصویب نمایندگان دول متعاهد گذشت که همگی به نوعی یکی از شرایط ایجاد امنیت و حمایت انسان دوستانه از نیروهای رزمنده را بیان میسازد. کنوانسیون دوم تصویب شده مربوط است به بهبود سرنوشت زخمیان و بیماران و غریقان نیروهای مسلح در دریا و ما درصدد هستیم با نگاهی گذرا به مقررات این کنوانسیون قواعد آن را بیان سازیم.
خط ۸۶:
قرارداد دوم ژنو راجع به بهبود سرنوشت زخمداران، بیماران و غریقان نیروهای مسلح در دریا در مورخه ۱۲ اوت سال ۱۹۴۹ با حضور نمایندگان مختار کشورهای عضو کنفرانس سیاسی که از تاریخ ۲۱ آوریل تا ۱۲ اوت ۱۹۴۹ در شهر ژنو تشکیل شده بود به منظور تجدید نظر در دهمین قرارداد لاهه مربوط به مصوبه ۱۸ اکتبر ۱۹۰۷ راجع به انطباق اصول قرارداد ۱۹۰۶ ژنو راجع به جنگ دریایی اتفاق نظر یافته و قرارداد نهایی آن به امضا رسید. این کنوانسیون دارای ۸ فصل و ۶۳ ماده است.
همچنین این کنوانسیون دارای یک خاتمه است که تحت عنوان مقررات نهایی مشتمل بر ۹ ماده از ۵۴ الی ۶۳ میباشد که مطالبی پیرامون فسخ، الحاق، تصویب و زبان قرارداد را شامل میشود. ایران و حدود ۱۴۰کشور دیگر به این کنوانسیون ملحق شدهاند قرارداد با دو متن فرانسه و انگلیسی تحریر که بعداً ترجمه رسمی آن به
=== فصل ۲: تعریف زخمداران و غریقان و وضعیت حقوقی آنها در کنوانسیون ===
خط ۱۱۱:
۶ - نفوس اراضی اشغال شده که ارتجالاً پس از حمله دست به اسلحه برده، مشروط به رعایت مقررات جنگی و حمل اسلحه بهطور علنی، طبق ماده ۱۲ کنوانسیون فوق مشتمل بر انواعی است، اعم از آنکه سقوط از هواپیما در دریا باشد یا فرود اجباری یا غرق کشتی توسط کشتی دیگر و تمام کسانی که مشمول مقررات کنوانسیون بر اساس ماده ۱۳ میشوند، پس از آنکه مجروح یا غرق شوند باید در همه حال مورد احترام و حمایت قرار گیرند و دولت متخاصمی که اشخاص مذکور را در اختیار دارد باید بدون هر گونه تبعیض ناشی از رنگ جنس و نژاد، عقاید سیاسی، مذهب و ملیت با آنان محترمانه برخورد نموده و از آنها پرستاری نماید.
هرگونه دست درازی به حیات و شخص آنان از جمله قتل متحضران، قتلعام، شکنجه، انجام
در ماده ۱۹ کنوانسیون به دول متخاصم تکلیف کردهاست که پس از دستگیری افراد زخمدار، بیمار و غرق مردگان بایستی اطلاعات پرسنلی آنها شامل نام و نام خانودگی، نام پدر نام دولت متبوع، نوع و شماره خدمت و تاریخ تولد، تاریخ و محل دستگیری، اطلاعات جراحت و فوت را دقیقاً ثبت و به دفتر اطلاعات ماده ۱۲۲ قرارداد سوم ارسال دارند. همچنین دولتها را مکلف کرده که نصف پلاک مردگان و کلیه و وسائل و اموال مردگان را برای دفتر مذکور ارسال دارند. این اموال واثاثیه و وجوه برای خانواده متوفیان ارسال میگردد.
خط ۱۳۰:
۴ - محکومیت بدون دادگاه قانونی و تصمیمات قضایی
مضافاً اینکه در جنگ نبایستی به افرادی که در جنگ شرکت نداشتهاند یا مجروحان و کسانی که اسلحه خودرا به زمین گذاشتهاند با تبعیض برخورد یا خلاف اصولی غیر از اصول انسانیت رفتار کرد. درصورت جنگ بین نیروهای زمینی و دریایی مقررات این کنوانسیون فقط دربارهٔ نیروهای دریا نشین اجرا خواهد شد، همچنین است وظیفه دولتهای بیطرف که زخمداران و غریقان را نگهداری یا درمان مینمایند. دولتهای متعاهد میتوانند درجهت اجرای این کنوانسیون قراردادهای اختصاص فیمابین خود منعقد نمایند، مشروط بر آنکه حقوق مکتسبه قرارداد حاضر را زیر پا نگذارند، نیز مطابق ماده ۷ کنوانسیون زخمداران، بیماران و کارکنان بهداری حق سلب حقوق مکتسبه کنوانسیون را از خود ندارند و در ماده ۹ این قرارداد پیشبینی نموده که بتوان از کمک سایر دولی که به عنوان دول حامی در جنگ نامیده میشوند جهت حسن اجرای کنوانسیون بهره برد. همچنین به کمیته صلیب سرخ جهانی یا سایر دستگاههای بشر دوستانه بیطرف اجازه داده که جهت حمایت زخمداران و بیماران و افراد بهداری مذهبی اقدمات خود را به انجام رسانند، ضمن آنکه در قرارداد پیشبینی شده که بتوان دول حامی که مجری قرارداد تلقی میشوند تعویض شوند این تعویض ممکن است به یک کمیته بینالملل واگذار شود و نیز ممکن است یکی از سایر کشورهای بیطرف اقدامهای لازم را صورت دهد، دولتی که عهدهدار وظایف اجرایی قرارداد میشوند باید توانایی لازم را دارا بوده و تضمینات کافی هم برای حسن اجرای آن بدهد.
=== فصل ۴: حمایت از ناوهای بیمار بر ===
خط ۱۵۶:
۱۰ - دول متعاهد حق ندارد از کشتیهای بیماربر استفادههای نظامی صورت دهند.
۱۱ - ناوهای بیمار بر هنگام نبرد نبایستی مزاحم نیروهای جنگنده باشند و نیز در حین مصاف جنگی و پس از آن با مسئولیت و خطر
۱۲ - دولتهای متخاصم حق بازرسی کشتیهای بیمار بر را دارند میتوانند برای آن خط سیر و مقررات بگذارند.
خط ۱۸۶:
۲ - یک یا چند صلیب پر رنگ در هر طرف بدنه و در روی سطوح افقی قرار گیرد که قابل رویت از هوا باشد.
۳ - ناوها باید [[پرچم ملی]] خود را
۴ - قایقهای نجات ساحلی
۵ - سایر علامتهای مورد قبول دول متخاصم به جای صلیب سرخ مورد قبول بوده و مقررا ت کنوانسیون بر آن حاکم است.
|