ابن خردادبه: تفاوت میان نسخه‌ها

او در گفتگو با معتمد عباسی می‌گوید [[موسیقی ایران]]یان به وسیله [[عود]] و [[سنج]] که ویژه آنهاست، بوده‌است و آنهاآن‌ها نغمه‌ها و [[ملودی|آهنگهاآهنگ‌ها]] و [[پرده (موسیقی)|پرده‌ها]] و [[دستگاه (موسیقی)|دستگاه‌های]] شاهانی داشتند که هفت دستگاه بوده. موسیقی مردم [[خراسان]] و فرای خراسان به وسیله [[زنگ]] نواخته می‌شده که هفت بار داشت و نغمه آن چون سنج بوده. موسیقی مردم [[ری]] و [[طبرستان]] و [[دیلم]] به [[سه‌تار]] نواخته می‌شده و ایرانیان سه‌تار را بر بسیاری سازهای دیگر مقدم می‌داشتند.<ref>مسعودی، ۶۱۸</ref>

هنگامی که معتمد از ابن خردادبه دربارهٔ موسیقی می‌پرسد او پس از اندکی زمینه‌چینی که بی گمانبی‌گمان برگرفته از افسانه‌های انیرانی (ناایرانی) است، سپس به موسیقی ایرانیان می‌رسد و دربارهٔ آن این‌گونه می‌گوید: موسیقی ایرانیان به وسیله [[عود]] و [[سنج]] بود که ویژه آن‌ها بود و نغمه‌ها، آهنگ‌ها، پرده‌ها و دستگاه‌های شاهانی داشتند. (که منظور همان سرودهای خسروانی است)

احتمالاً فهرست آثار ابن خردادبه ناقص است. [[علی بن حسین مسعودی|مسعودی]] به اثر مهم تاریخی او که شامل اطلاعات مهمی دربارهٔ تاریخ غیر عرب و پادشاهان آنهاآن‌ها بوده اشاره می‌کند.<ref name="مسالک" />