ابوالقاسم ناصرالملک: تفاوت میان نسخه‌ها

| term_start1 =

| term_end1 =

| predecessor1 =

| successor1 =

| term_start2 =

| term_end2 =

| predecessor2 =

| successor2 =

| office3 = [[وزارت مالیه]]

| term_start3 =

| term_end3 =

| predecessor3 =

| successor3 =

| term_start4 =

| term_end4 =

| predecessor4 =

| successor4 =

| birth_place = ،

| death_place = ،

| nationality = {{پرچم|ایران|1925۱۹۲۵}}

| residence =

| alma_mater = [[دانشگاه آکسفورد]]

| party =

| otherparty =

| spouse =

| children =

| profession =

|cabinet =

|signature =

|awards =

|website =

|footnotes =

ناصرالملک [[سپهدار تنکابنی]] را مامورمأمور تشکیل کابینه کرد و از او خواست به بهانه اینکه دیگر خطری مشروطیت را تهدید نمی‌کند مجاهدین را خلع سلاح کند. در رویداد اخراج [[مورگان شوستر]] آمریکایی زمانی که مجلس تن به [[اولتیماتوم]] [[روسیه|روس‌ها]] نداد، ناصرالملک مجلس را منحل و و نشریات را توقیف کرد و عملاً نوعی دیکتاتوری به وجود آورد و از برگزاری انتخابات مجلس تا زمانی که احمدشاه به سن قانونی نرسیده بود خودداری کرد. بعد از تاجگذاری احمدشاه به بریتانیا رفت و در سال ۱۳۰۶ فوت کرد.

ناصرالملک از طائفه قراگوزلوهای کبودراهنگ همدان ،همدان، فردی ادیب و اولین تحصیل‌کرده ایرانی در [[دانشگاه آکسفورد]] بود. وی به دنبال آشنا شدن با زبان و ادبیات انگلیسی در بازگشت خود ابتدا نمایش‌نامه ''[[تاجر ونیزی]]'' اثر [[شکسپیر]] را با عنوان ''داستان شورانگیز بازرگان وندیکی'' ترجمه کرد و پس از آن نیز ''[[اتلو]]'' شکسپیر را با عنوان ''داستان غم‌انگیز اتللو مغربی در وندک'' به فارسی برگرداند.

"«ابوالقاسم خان قراگوزلو کبودراهنگی همدانی"» فرزند "«احمدخان"» و نوهٔ "«[[محمود قراگوزلو|محمودخان ناصرالملک فرمانفرما]]"» بود. او دو برادر ناتنی به نام‌های [[مهدی خان قراگوزلو]] و [[عبدالعلی خان قراگوزلو]] داشت. چون پدرش میرزا احمدخان شغل نظامی داشت و اغلب اوقات خارج از منزل بود، پدربزرگش "«میرزا محمودخان"» به تربیت او همت گماشت. در سال [[۱۲۵۷]] در سفر دوم ناصرالدین شاه به اروپا محمودخان که از ملتزمان رکاب بود، ابوالقاسم را نیز برای تحصیل به [[لندن]] برد. ابوالقاسم در [[دانشگاه آکسفورد]] به تحصیل پرداخت (همکلاس سر ادوارد گری وزیر امور خارجه انگلستان بود) و پس از فراغت از تحصیل مدتی با سمت وابسته به سفارت ایران در لندن خدمت کرد و دو بار هم به نیابت «سفارت فوق العادهفوق‌العاده» به دربار [[هلند]] و دربار [[آلمان]] رفت. او در اواخر سال [[۱۲۶۲]] به ایران بازگشت. در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه گاهی در غیاب محمدحسن‌خان [[اعتمادالسلطنه]] برای شاه روزنامه ترجمه می‌کرد و در حضور شاه خطابه‌های سفرای بیگانه و جواب شاه را برای آنان ترجمه می‌کرد. در آبان [[۱۲۷۵]] که [[امین‌السلطان]] از صدارت معزول و بهمن همان سال [[امین‌الدوله]] صدراعظم شد، ناصرالملک را به جای میرزا عبدالوهاب‌خان نظام‌الملک (شوهرخواهر خود) وزیر دارایی کرد. در تیرماه [[۱۲۷۷]] به دنبال عزل امین‌الدوله بالطبع او هم کنار گذاشته شد. در اولین کابینه مشروطه به ریاست سلطان علی خان امیرافخم او وزیر مالیه شد. <ref>بامداد، م. ''[[شرح حال رجال ایران]]''، تهران، گلشن، چاپ سوم، ۱۳۶۲، ج۱، صص ۶۸-۶۶۶۸–۶۶.</ref>

بعد از [[عضدالملک]] برای جانشینی از طرف قاجاریه نام سه نفر برده می‌شد که عبارت بودند از [[عبدالصمد عزالدوله|عبدالصمد میرزا عزالدوله]] پسر محمدشاه و برادر ناصرالدین شاه، [[مهدی‌قلی‌خان مجدالدوله]] پسردایی و داماد ناصرالدین شاه و بالاخره میرزا [[احمدخان علاءالدوله]] داماد [[عضدالملک]]. پیشنهاد گروهی دیگر [[حسن مستوفی|میرزا حسن‌خان مستوفی‌الممالک]] بود.بود؛ و البته [[سردار اسعد]] بختیاری هم برای قبول چنین پستی بی میل نبود. از طرف دیگر گروهی که رأس آن [[ذکاءالملک فروغی]] رئیس مجلس بود، به تلاش افتادند. آنها زمینه را در مجلس برای ناصرالملک فراهم ساختند و سرانجام ناصرالملک با اکثریت ضعیفی (۴۰ رأی) در اول مهرماه [[۱۲۸۹]] به نیابت سلطنت تعیین شد.

وقتی مراتب را تلگرافی به وی اطلاع دادند، ناصرالملک برای قبول چنین پستی شرایط سنگینی قائل شد که از جمله ماهیانه یکصد هزار ریال حقوق بود. در اسفند [[۱۲۸۹]] ناصرالملک با تشریفات زیادی وارد شد و درباری برای خود تدارک دید.