علی‌اصغر گرمسیری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴:
| تأثیرات =
| تأثیرپذیرفته =
| وب‌گاهوبگاه =
| imdb_id =
| soure_id =
خط ۳۵:
'''علی‌اصغر گرمسیری''' در سال ۱۲۹۰ در [[تهران]] متولد شد. اصلیت پدر و مادرش شیرازی بود و در آنجا ازدواج کرده بودند و به علت اشتغال در کار دولتی به صورت مهاجر به تهران آمدند. وی پسر اول و بزرگ خانواده اش بود و وقتی که سه سال و نیمه بود پدرش را از دست داد. در یازده سالگی کلاس ششم را به اتمام رساند و بر خلاف مخالفت خانواده و به علت علاقه وافر به مطالعه در کنار تحصیل از دوازده سالگی شروع به کار در چاپخانه‌ها کرد. از سال ۱۳۰۵ تا ۱۳۰۹ به ترتیب در چاپخانه‌های فردوس، باقرزاده، و مجلس به عنوان فرم بند کار می‌کرد. فعالیت هنری را از سال ۱۳۰۵ با پیوستن به جمع کمدی ایران که مؤسسش سیدحسن نصر بود آغاز کرد. اولین نمایشی که بازی کرد «پری جادو» نام داشت. پس از تعطیل شدن کمدی ایران به کمدی اخوان ملحق شد و بعدتر با مشارکت دوستانش گروه جهانبخش را ایجاد کرد و در نمایش‌های بسیاری به عنوان کارگردان و بازیگر ظاهر شد.{{سخ}}
تعدادی از نمایش‌هایش عبارتند از:
«خسرو و شیرین»، «وامق و عذرا»، «شیرین و فرهاد»، «لیلی و مجنون»، «طلا»، «امیرکبیر»، «دو محبوب بهشت»، «شمع و پروانه»، «پیش از شب زفاف»، «فرشته»، «همه برای پول»، «دلباختگان»، «مریض خیالی»، «نوکر بی جیره مواجب»، «اشک شیطان»، «ستارهٔ هالیوود»، «هالو»، «جوان عجول»، «مربی بی تربیتبی‌تربیت»، «بینوایان»، «انتقام ارواح»، «ویکتور هوگو»، «ابن سینا»، «لج و لجبازی»، «دختر نابینا»، «الههٔ مصر»، «عشق و مرگ»، «خسیس»، «زنان دانشمند»، «محمدعلی بیک»، «پروانه و خسرو»، «سقوط کابینه»، «نامه»، «اسب چوبی»، «همه در راه آزادی»، «احتکار شوهر» و «ده عروسک سیاه».
 
در اولین دورهٔ هنرستان هنرپیشگی تهران در سال ۱۳۱۸ معلم تئاترشناسی بود و در مطبوعات نیز مقاله می‌نوشت، مانند روزنامهٔ ایران. فعالیت در سینما را از سال ۱۳۶۴ با بازی در فیلم «[[ناخدا خورشید]]» آغاز کرد. وی موفق به دریافت نشان درجه یک هنری از [[وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی]] شد که از دیگر افتخارات ایشان دریافت [[نشان فروغ فرخزاد]]، دریافت مدال در هزاره ابوعلی سینا، هزاره فردوسی و ... اشاره کرد.
 
وی در عصر ۱۹ آذر ماه ۱۳۷۹ در سن ۸۹ سالگی به علت کهولت سن درگذشت و در قطعه ۸۸ [[بهشت زهرا]]ی [[تهران]] (قطعه هنرمندان که خود از بانیان اختصاص این قطعه به فرهیختگان بود) به خاک سپرده شد.