جنگ نخست بالکان: تفاوت میان نسخه‌ها

برای یافتن متحد صربستان به دنبال انعقاد یک قرارداد با بلغارستان برآمد. در توافقی که به دست آمد، بلغارستان می‌توانست در صورت پیروزی بر امپراتوری عثمانی بر نیمی از مقدونیه مسلط شود. از طرفی بلغارستان نیز توسعه مناطق تحت کنترل صربستان تا شمال [[کوه‌های شار]] (از جمله [[کوزوو]]) را پذیرفت. مناطق حاثلحائل «مناطق مورد اختلاف» نامیده شد تا پس از کسب موفقیت در برابر عثمانی، [[تزار]] [[روسیه]] در مورد آن‌ها داوری کند. در جریان جنگ مسلم شد که آلبانیایی‌ها به صرب‌ها به عنوان آزادی‌بخش نگاه نمی‌کنند و صرب‌ها نیز به پیمان دوستی خود با آن‌ها وفادار نیستند.

در یونان افسران ارتش در شورش کودتای پادگان گودی در اوت ۱۹۰۹ موفق شده بودند دولت ترقی خواه [[الفتریوس ونیزلوس]] را به قدرت برسانند که امیدوار بودند مسئله [[جزیره کرت]] در [[دریای مدیترانه]] را به نفع یونان پیش ببرد. آن‌ها همچنین قصد جبران [[جنگ یونان و ترکیه (۱۸۹۷)|شکست سال ۱۸۹۷ مقابل امپراتوری عثمانی]] را داشتند. به همین جهت تحت نظارت مستشاران [[فرانسه|فرانسوی]] یک سازماندهی مجدد اضطراری برای ارتش یونان آغاز شد اما با آغاز جنگ در بالکان نیمه تمام ماند. در مذاکرات پیوستن یونان به اتحادیه بالکان بر خلاف توافق بر سر مقدونیه با صربستان، بلغارستان با دادن تعهد در توزیع دستاوردهای ارضی حاصل از جتگجنگ مخالفت کرد. سیاست دیپلماتیک بلغارستان به این صورت بود که صربستان را مجبور به پذیرش موافقت نامه‌ای کند که دسترسی آن به مقدونیه را محدود نماید؛ درحالیکه حتی راضی به چنین توافقی با یونان نیز نبود. بلغارستان می‌پنداشت قادر خواهد بود به کمک ارتش پیش از یونان بخش بزرگی از مقدونیه از جمله بندر [[سالونیک]] را به کنترل خود درآورد.

قدرت‌های غربی بخصوص فرانسه و امپراتوری اتریش-مجارستان با اطلاع از تشکیل این اتحادیه سعی در منصرف کردن آن در ورود به جنگ با امپراتوری عثمانی داشتند که با شکست مواجه شدند. تا اواخر سپتامبر اعضای اتحادیه بالکان و امپراتوری عثمانی هر دو ارتش خود را به حالت آماده باش درآوردند. منتنگرو به عنوان اولین کشور در هشتم اکتبر به امپراتوری عثمانی اعلان جنگ کرد. پس از ارسال یک ضرب‌العجلضرب‌الاجل غیرممکن در ۱۳ اکتبر به باب عالی صربستان، یونان و بلغارستان نیز در هفدهم اکتبر وارد جنگ شدند.