اریش فون مانشتاین: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB
جز ←‏جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: الاخصوص⟸بالخصوص، پنزر⟸پانزر، مانشتین⟸مانشتاین
خط ۲۴:
'''فریتس جورج ادوارد اریش فون لوینسکی''' معروف به '''اریش فون مانشتاین''' {{آلمانی|Erich von manstein}} , (زاده ۲۴ نوامبر ۱۸۸۷ - مرگ ۹ ژوئن ۱۹۷۳) یک [[فیلد مارشال]] آلمانی در دوره [[رایش سوم]] در جریان [[جنگ دوم جهانی]] بود.
 
در خانواده‌ای اشرافی با سابقه‌ای طولانی در خدمت نظامی چشم به جهان گشود. از بدو جوانی پا در [[ارتش]] گذاشت و از همان ابتدا در جبهات غربی و شرقی در جریان [[جنگ اول جهانی]] نبرد را تجربه کرد. تا پایان [[جنگ]] به درجه سروانی نائل آمد و پس از جنگ نقش مهمی در بازسازی توان رزمی کشورش ایفا کرد. پس از حمله [[آلمان]] به [[لهستان]] در سپتامبر ۱۹۳۹ رئیس ستاد ارتش جنوب تحت فرماندهی ژنرال [[گرد فون روندشتت]] را عهده‌دار شد. در حمله به [[فرانسه]] [[آدولف هیتلر]]، پیشوای [[آلمان نازی]] طرح ارائه شده توسط مانشتاین را به کار گرفت که البته بعداً توسط برخی ژنرال‌های دیگر ستاد کل ارتش اصلاح شد. از آنجایی که پیش‌بینی می‌کرد ورود آلمان به [[هلند]] با واکنش سخت [[بریتانیا]] مواجه خواهد شد تاکتیکی نوآورانه ارائه کرد که به «برش داس» معروف شد. در این تاکتیک نیروهای مهاجم از راه جنگل‌های [[آردن]] به سرعت به سمت [[کانال انگلیس]] پیشروی می‌کردند و راه ارتباطی نیروهای فرانسوی و متحدان آن‌ها را بین [[بلژیک]] و [[فنلاندر]] قطع می‌نمودند. با پیروزی در لشکرکشی به فرانسه او مفتخر به دریافت مقام ارتشبدی شد. از آن پس در حمله به [[شوروی]] الاخصوصبالخصوص محاصره موفقیت‌آمیز [[سواستوپول]] فعالانه مشارکت کرد تا در اول ژوئیه ۱۹۴۲ به درجه فیلد مارشالی ارتقا یابد. پس از حصول نتیجه در سواستوپول به نیروهای محاصره‌کننده [[لنین گراد]] پیوست که این بار نتوانست مدافعان را شکست دهد.
 
با شکست کمرشکن در [[استالینگراد]] بخت بر آلمان نازی پشت کرد. در این نبرد تلاش مانشتاین به کمک لشکر چهارم پنزرپانزر برای شکستن [[محاصره]] نیروهای خودی گیرافتاده در شهر با توجه نرسیدن کمک و عدم مشارکت خود محاصره شدگان به در بسته خورد. در مجموعه اقداماتی که به «ضربه پشت دست» معروف شد، ضد حمله نیروهای مانشتاین در [[نبرد سوم خارکوف]] سه لشکر از نیروهای [[ارتش سرخ]] را به کلی نابود و سه لشکر دیگر را مجبور به عقب‌نشینی کرد. او یکی از فرماندهان نیروهای آلمانی در [[نبرد کورسک]] در مقابل شوروی، یکی از بزرگترین نبرد تانک‌ها در تاریخ بود که به شکست سنگین نازی‌ها انجامید. فزونی اختلاف نظر او و هیتلر بر سر چگونگی پیشبرد امور جنگ نهایتاً به عزل او در مارس ۱۹۴۴ ختم شد. از آن پس هیچ منصب فرماندهی به او سپرده نشد تا این که اوت ۱۹۴۵، چند ماه پس از شکست قطعی کشورش در جنگ توسط بریتانیایی‌ها دستگیر شد.
 
== زندگی اولیه ==
خط ۳۵:
مانشتاین پس از گذراندن شش سال تحصیل در دانشکده افسری در ماه مارس سال ۱۹۰۶ وارد ارتش شد. یک سال بعد درجه ستوانی به او اهدا گردید. از اکتبر سال ۱۹۱۳ برای دوره جدیدی از آموزش وارد دانشکده افسری آکادمی جنگ پروس شد اما تنها پس از گذشت یک سال با آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ برای خدمت به جبهه‌های نبرد اعزام گردید. او هیچگاه این دوره را به پایان نرساند.
 
در جریان جنگ جهانی اول در هر دو جبهه غربی و شرقی با دشمنان به ستیزه پرداخت. با درجه ستوانی در طرح حمله به بلژیک هنگ دوم نیروهای ذخیره پیاده را همراهی کرد. در سال ۱۹۱۴ در تصرف شهر نامور بلژیک که استحکاماتی فراوانی داشت مشارکت نمود. سپتامبر همان سال واحدی که مانشتاین در آن قرار داشت به همراه واحد دیگری به پروس شرقی فرستاده شد تا به لشکر هشتم تحت فرماندهی عمویش، ژنرال هیندنبورگ ملحق شود. پس از پیروزی در نبرد دریاچه‌های ماسورین در لهستان واحد او دوباره به لشکر نهم پیوست تا از راه سیلسیای علیا راه حمله به شهر ورشو را پیش بگیرد. در پی گستردگی بیش از حد جبهه جنگ برای لشکر نهم ضد حمله روس‌ها این لشکر را مجبور به عقب‌نشینی کرد. در جریان عقب‌نشینی ۱۶ نوامبر مانشتینمانشتاین وقتی که تلاش می‌کرد با عده دیگری به یکی از سنگرهای روسی حمله ببرد مجروح شد. گلوله به شانه و زانوی چپ او برخورد کرده بود. فرایند بهبود از این زخم شش ماه به طول انجامید.
 
۱۷ ژوئن ۱۹۱۵ به عنوان افسر دستیار ستاد کل لشکر دهم منصوب شد.