اوتیفرون (افلاطون): تفاوت میان نسخه‌ها

سپس این پرسش را مطرح می‌کند:آیا خدایان عملی را بدان جهت که موافق دین داری است دوست دارند، یا اینکه بلعکس، عملی چون موافق دین داری است خدایان دوست دارند؟[[سقراط]] با ذکر چند مثال نشان داد که "یکی از صفات دین داری این است که محبوب خدایان باشد". یعنی حالت نخست درست است. اما پرسش نخست هنوز برجای خود باقی است که چه چیز موافق دین داری است؟ پاسخ [[سقراط]] این است که دین داری خود زیرمجموعهٔ [[عدالت]] است. اما کدام بخش عدالت؟

 

 

اما [[سقراط]] او را متوجه تناقض ادعای واپسین با پژوهش پیشین کرد که نشان داده بودند "یکی از صفات دین داری این است که محبوب خدایان باشد". حال آنکه اکنون با دعا و قربانی دل خدایان را به دست می‌آوریم. یعنی چون خدایان دوست دارند و دلشان به دست می‌آید موافق دین داری است!