احمد امیراحمدی: تفاوت میان نسخه‌ها

او در زمان کودتای سوم اسفند جزو افسران [[بریگاد قزاق]] و از یاران و زیردستان [[رضاخان]] محسوب می‌شد و در جریان کودتا از عوامل مؤثر بود. در جریان ماجرای [[غلامعلی خان بیرانوند]] در [[لرستان]]، فرماندهی سپاهیان [[سردارسپه]] را برعهده داشت.<ref name=autogenerated>''بازیگران سیاسی عصر رضاشاهی و محمدرضاشاهی''، ناصر نجمی، انتشارات انیشتین، ۱۳۷۳ تهران</ref> او ازجمله کسانی بود که با امضای خود در پشت [[قرآن]] به [[رضاشاه]] اطمینان دادند که در رسیدن به مقام [[سلطنت]] به او کمک خواهند کرد. در دوره پادشاهی رضاشاه، مدتی از چشم شاه افتاد و برای آنکه تحقیر شود<ref>{{مدرکCite book|title=بازیگران عصر پهلوی، جلد دوم|last=طلوعی|first=محمود|publisher=نشر علم|year=2008|isbn=9789645989178|location=تهران|pages=912-915}}</ref>، به ریاست «اداره دواب و ایلخی» [[ارتش]] گماشته شد.<ref>علی‌ اکبر جلیلوند (سناتور انتخابی از همدان) می نویسد:
.
سپهبد امیر احمدی که بر خلاف شهرتش آدم خوش صحبت و شوخ طبعی بود ضمن نقل داستان مغضوب شدنش به شوخی‌ می گفت: از سپهبدی به درجه ی « چهارپا بدی » ارتقا یافتم و تا شهریور ۱۳۲۰ در آن مقام در جا زدم...بازیگران عصر پهلوی، برگ ۹۱۵</ref>به هنگام حمله [[متفقین]] و وقایع [[شهریور بیست]]، از طرف دولت [[محمدعلی فروغی]] فرماندار نظامی [[تهران]] شد و بعد از تبعید رضاشاه از کشور، بارها به وزارت جنگ و وزارت کشور منصوب شد. در اواخر عمر [[سناتور]] (نماینده [[مجلس سنا]]) بود.<ref name=autogenerated/>