آندری تارکوفسکی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB
خط ۲۰:
پدرش شاعر برجسته [[آرسنی تارکوفسکی]] و مادرش ''ماریا ایوانووا ویشنیاکووا'' بود. پیش از نام‌نویسی در مدرسه فیلم در دو رشته [[موسیقی]] و عربی تحصیل می‌کرد. او زیر نظر ''میخائیل رم'' در [[مؤسسه سینمایی گراسیموف]] (VGIK)، تحصیل کرد. در هنگام تحصیل دو فیلم کوتاه ساخت: ۱ - ''امروز مرخصی در کار نیست (۱۹۵۹)'' و ۲ - ''غلتک و ویولن (۱۹۶۰)'' که فیلم پایان‌نامه‌اش بود و در [[جشنواره فیلم نیویورک|جشنواره نیویورک]] برنده جایزه‌ای شد.
 
''تارکوفسکی'' با ساخت اولین فیلم بلند خود با عنوان [[کودکی ایوان]] در سال ۱۹۶۲ موفق به دریافت پانزده جایزه بین‌المللی از جمله [[شیر طلایی]] جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز و جایزه بزرگ جشنواره سان فرانسیسکو شد. دید تلخ شاعرانه و ذهنیت بی نظیربی‌نظیر او در نخستین فیلم بلندش متجلی است. بعد از این فیلم در سال ۱۹۶۶ [[آندره روبلوف]] را کارگردانی کرد. [[سولاریس (فیلم ۱۹۷۲)|سولاریس]] فیلم بعدی این کارگردان است که در سال ۱۹۷۲ ساخته شد. تارکوفسکی [[آینه (فیلم ۱۹۷۴)|آینه]] را در سال ۱۹۷۴ ساخت. می‌توان گفت که مضمون آینه (۱۹۷۵) نیز همین است.
 
این فیلم جنجالی اتوبیوگرافی ''تارکوفسکی'' است که بیشتر بر نوجوانی‌اش در دوران وحشت استالینی متمرکز است. تارکوفسکی با ساخت [[استاکر]] (۱۹۷۹) باز به دنیای داستان‌های [[علمی تخیلی]] با شالوده‌ای از [[جامعه‌شناسی]] و [[روان‌شناسی]] روی آورد. نخستین فیلمی که ''تارکوفسکی'' به کلی خارج از [[اتحاد شوروی]] ساخت ''نوستالژیا (۱۹۸۳)'' بود. تارکوفسکی زمانی که دولت شوروی اجازه ساخت نوستالژیا را به وی نداد، به [[ایتالیا]] رفت و پس از پایان فیلمبرداری این فیلم، با گرفتن پناهندگی سیاسی در اروپا ماند و دیگر به کشورش بازنگشت.
خط ۳۴:
 
=== زندگی حرفه‌ای ===
وی با ساخت اولین فیلم بلند خود با عنوان [[کودکی ایوان]] در سال ۱۹۶۲ موفق به دریافت پانزده جایزه بین‌المللی از جمله [[شیر طلایی]] جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز و جایزه بزرگ جشنواره سان فرانسیسکو شد. دید تلخ شاعرانه و ذهنیت بی نظیربی‌نظیر او در نخستین فیلم بلندش متجلی است. بعد از این فیلم در سال ۱۹۶۶ [[آندره روبلوف]] را کارگردانی کرد. [[سولاریس (فیلم ۱۹۷۲)|سولاریس]] فیلم بعدی این کارگردان است که در سال ۱۹۷۲ ساخته شد. تارکوفسکی [[آینه (فیلم ۱۹۷۴)|آینه]] را در سال ۱۹۷۴ ساخت. می‌توان گفت که مضمون آینه (۱۹۷۵) نیز همین است.
 
== تجربیات حرفه‌ای ==
خط ۴۵:
فیلمنامه تارکوفسکی برای سولاریس (۱۹۷۱) براساس رمانی علمی خیالی از نویسندهٔ لهستانی «استانیسلاو لم» نوشته شده بود _ رمانی که به جای فناوری بر روان‌شناسی متمرکز است. خود تارکوفسکی توضیح داده که: «نکتهٔ ماجرا ارزش هر کدام از رفتارها و اهمیت هر کدام از اعمال ماست، حتی پیش پا افتاده‌ترین شان. هیچ عملی را نمی‌شود عوض کرد… غیرقابل برگشت بودن تجربه انسانی چیزی ست که به زندگی و اعمال ما معنا و تشخص می‌بخشد».
 
می‌شود ادعا کرد که مضمون آینه (۱۹۷۵) نیز همین است. این فیلم جنجالی به عنوان یک اتوبیوگرافی، خود تارکوفسکی را درسنین مختلف تا زمان حال نشان می‌دهد، ولی بیش تربیشتر بر نوجوانی اش در پره دلکینو یعنی دوران وحشت استالینی متمرکز است.
 
تارکوفسکی با ساخت استاکر (۱۹۷۹) باز به دنیای داستان‌های علمی خیالی با شالوده‌ای از جامعه‌شناسی و روان‌شناسی روی آورد، که اقتباس آزادی از رمانی از آرکادی و بورس استروگاتسکی متعلق به سال ۱۹۷۳ بود.
خط ۸۷:
 
== فیلم‌هایی دربارهٔ تارکوفسکی ==
''[[مرثیه‌یمرثیهٔ مسکو]]'' (۱۹۸۷)
 
[[یک روز در زندگی آندری آرسنویچ]] (۲۰۰۰)