مسعود یکم غزنوی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Razavi kh (بحث | مشارکت‌ها)
Razavi kh (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱۸۸:
 
== سیاست مذهبی در دورهٔ حکومت مسعود غزنوی ==
مسعود غزنوی سیاست‌های مذهبی پدرش [[محمود]] را در حمایت از مذهب اهل سنت و مبارزه با [[قرمطیان]] و هم چنین جلب پشتیبانی خلیفهٔ عباسی برای بقای حکومت خود قرار داد<ref>{{پک|یوسفی|۱۳۸۷|ف=سیاست مذهبی در دورهٔ نخست حکومت غزنوی|ک=فصلنامه تخصصی فقه و تاریخ تمدن|ص=۱۵۵}}</ref>؛ و «در پادشاهی مسعود وفاداری به دودمان غزنوی با وفاداری به مذهب اهل سنت یکی بود». وی از خلیفه عباسی [[القادر بالله]] لقب‌های زیادی گرفت القاب وی عبارتند بودند از: «امیر ناصرالدین الله، حافظه عبادالله، ظهیر خلیفه الله امیرالمونین» وی پس از رسیدن به سلطنت مانند پدرش به [[هندوستان]] حمله کرد.<ref>{{پک|باسورث|۱۳۷۸|ک=تاخ غزنویان|ص=۵۲و۵۳}}</ref> از اشاره‌های تاریخ نویسان آشکارا می‌توان دریافت که انگیزه بسیاری از لشکرکشی‌های غزنویان بیشتر از آن که جهاد در راه دین باشد، هدفی جز گرد کردن ثروت هنگفت نداشته‌است و رافظی کشی و قرمطی ستیزی او که با اهداف پنهان و آشکار دستگاه خلافت همراه بود، جز حجابی بر چهره مال دوستی آن‌ها نبود. یکی از فتوحات سلطان مسعود تصرف قلعهٔ [[هانسی]] بود که ظاهراً این قلعه را به دلیل ادای نذری که کرده بود، فتح کرد.<ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۸۳|ک=زوال اندیشه سیاسی در ایران|ص=۱۳۷}}</ref>
 
سلطان مسعود هم چنین اقدامات پدرش را در مبارزه و قلع و قمع [[قرمطیان]] و زنادقه ادامه داد و آن را وظیفهٔ خود می‌دانست. از جمله «وقتی رسول خلیفه نو[القائم بامرالله و پسر و جانشین القادر بالله] در سال ۴۲۴ق/۱۰۳۳م با منشور حکومتی به خدمت سلطان آمد مسعود در یک اعلان عمومی سیاسی نقش خود را به عنوان مدافع ایمان و کوبندهٔ زنادقه تأکید کرد».
مسعود غزنوی همچون پدرش از تهمت قرمطی و بدمذهب و ملحد و زندیق بودن در راه اهداف سیاسی و حکومتی خود بهره کامل برد و مخالفان خود را با این حربه خلع سلاح کرده و آنان را از بین برد. از جمله در جریان جانشینی محمود و درگیری پدریان (طرفداران [[سلطان محمد]]) و پسریان (طرفداران سلطان مسعود)، مسعود غزنوی برای تحکیم قدرت و موقعیت خود و مبارزه با محمودیان که طرفدار سلطنت برادر وی محمد بودند از تهمت قرمطی بودن مخالفان خود سود جست و آنها را نابودکرد. چنان‌که این عمل را دربارهٔ حسنک وزیر که طرفدار سلطنت برادر مسعود یعنی محمد بود، برای نابودی وی و مصادره اموال و دارایی اش، او را به اتهام قرمطی بودن و ارتباط با خلیفه فاطمی [[مصر]] بردار کشید.<ref>{{پک|یوسفی|۱۳۸۷|ف=سیاست مذهبی در دورهٔ نخست حکومت غزنوی|ک=فصلنامه تخصصی فقه و تاریخ تمدن|ص=۱۵۶}}</ref><ref>{{پک|باسورث|۱۳۷۸|ک=تاریخ غزنویان|ص=۵۳}}</ref>
 
== اهتمام سلطان مسعود غزنوی به مناسک دینی ==