شاهنامه ابومنصوری: تفاوت میان نسخه‌ها

ابومنصور محمد بن عبدالرزاق، دستور داد تا تاریخ ایران را - که بعد از [[سقوط_امپراتوری_ساسانی|سقوط ساسانیان]]، در آشفته‌بازار گیروبندهاگیر و بندها از بین رفته و به صورت مضبوط و جامع در دسترس نبود- از منابع کتبی و شفاهی گرد آورند. به اعتبار آنکه در دوران [[ساسانیان]]، چنان تاریخی را [[خداینامک]] می‌نامیدند و در دوران اسلامی کلمهٔ «خدای» از معنی شاه به معنی پروردگار تحول یافته بود، این تألیف جدید را همچون سایر تألیفات از آن قبیل، «شاهنامه» نامیدند.<ref>دیباچهٔ شاهنامهٔ ابومنصوری، رضازادهٔ ملک، ۱۲۴</ref>