م.ا. به‌آذین: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز حذف الگو و رده خرد از مقالاتی که دیگر خرد نیستند با ویرایشگر خودکار فارسی |
|||
خط ۲۲:
| تأثیرات =
| تأثیرپذیرفته =
|
| imdb_id =
| soure_id =
خط ۱۱۶:
عرصهٔ دیگر کار او وقایع‌نگاری و مستندنویسی بود. پس از آزادی از زندان در سال ۱۳۵۱ ''مهمان این آقایان'' را نوشت. ''گواهی چشم و گوش'' حاصل سفر او به جمهوری دموکراتیک افغانستان در سال ۱۳۵۹ بود. ''نامه‌هایی به پسر'' (۱۳۸۱) مجموعه‌ای است از نامه‌هایی به پسرش زرتشت در فاصلهٔ زمانی انقلاب ۱۳۵۷و چند سال پس از آن؛ و بالاخره بزرگترین اثر مستندش، ''از هر دری…''، زندگینامهٔ سیاسی-اجتماعی اوست که شامل ۵ کتاب است. تا کنون کتاب‌های اول و دوم این مجموعه به چاپ رسیده اما کتاب‌های بعدی هنوز اجازهٔ انتشار نیافته‌اند.
به رغم علاقهٔ وافر به نوشتن، در درجهٔ اول برای تأمین گذران زندگی، و نیز، به گفتهٔ خودش، «بر اثر فشار جنایتکارانه‌ای که در این روزگار ناخجسته بر اندیشه سنگینی می‌کند»، به اجبار، تا حد زیادی از نوشتن دور شد و در یک «تصادف نیک»
از آن پس آثار بسیاری از نویسندگان بزرگ جهان (بالزاک، رومن رولان، شکسپیر، شولوخف…) را به فارسی شیوائی ترجمه کرد. وسواسش در انتخاب آثار، و روانی و دقت ترجمه‌هایش، به او جای ویژه‌ای در میان مترجمان مشهور ایران
پس از آزادی از زندان نیز، علی‌رغم عوارض شکنجه‌های دوران بازداشت، آثاری از خود برجای گذاشت. زبان نوشته‌ها و ترجمه‌های او فاخر و رنگین است و آهنگ جمله‌ها و واژه‌ها در آن جای والایی دارد.
به‌آذین دربارهٔ وظیفهٔ هنر و ادبیات
پیشتر، هنگامی که در زندان قصر بود، در گفتاری با دیگر زندانیان سیاسی، گفته‌بود:
خط ۱۸۴:
* [http://www.sedayemardom.net/articles_detail.php?aid=1384/ «به‌آذین» نماد یک روشنفکر متعهد]
* [http://www.rahetudeh.com/rahetude/mihman/html/aghaz-mihman.html متن کتاب میهمان این آقایان (خاطرات زندان شاه)]
* [http://www.iran-emrooz.net/image1/khaterate_behazin.pdf دریافت کتاب خاطرات به‌آذین از زندان جمهوری اسلامی
{{ویکی گفتاورد}}
{{ادبیات فارسی}}
| |||