ورزشگاه سن سیرو: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Grim reaper (بحث | مشارکتها) خنثیسازی ویرایش 23000766 توسط 5.127.237.8 (بحث) برچسب: خنثیسازی |
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰.۱) +املا+مرتب (۱۴.۹ core): + رده:بنیانگذاریهای ۱۹۲۵ (میلادی) در ایتالیا |
||
خط ۱۶:
== تاریخچه ورزشگاه ==
ورزشگاه سن سیرو شهر [[میلان]]، بزرگترین ورزشگاه کشور ایتالیا و یکی از بزرگترین ورزشگاههای [[اروپا]]ست. در سال (میلادی)|۱۹12]]
[[یوفا]] به تمامی ورزشگاههای اروپا بر اساس کیفیت آنها امتیاز میدهد. ورزشگاه سن سیرو نمره ۵ از ۵ را دریافت کرده بود که پس از بازنگری در سیستم امتیاز دهی [[یوفا]]، لغو گردید.
سوپر
خط ۲۴:
[http://milanista.ir/sansiro/history تاریخچه ورزشگاه سن سیرو]
== هدیـهای از
ورزشگاه سن سیـرو هدیهای از طرف پیـرو پیـرلی، رئیس میـلان از سال ۱۹۰۹ تا سال ۱۹۲۹، به باشگاه خودش یعنی میـلان بود. سن سیـرو تنها در مدت ۱۳ ماه و ۱۵ روز با کار مداوم و تلاش ۱۲۰ کارگر ساختمانی بنا شـد. هزینـه ساخت این ورزشگاه در آن زمان حـدود ۵ میـلیون لیـره بود که با معادلسازی به زمان حال، مبلغی حـدود ۳ و نیـم میلیـون دلار تخمین زده میشـود. طرح سن سیـرو توسط اولیسـه استاکینی بر روی نقشـه پیاده شد، و آلبـرتو کوگینی، مهندس مشهـور ایتالیایی که در معماری طرحهای بزرگی در ایتالیا از جملـه "ایستگاه مرکـزی میـلان" نظارت داشت، مسئولیت معماری سن سیـرو را برعهده گرفت.
== افتتـاح
سن سیـرو برمبنای معماری ورزشگاههای انگلیسی طراحی شـده بود، فقط برای روح فوتبالی، و متشکل از ۴ جایگاه که در مجموع ۳۵۰۰۰ تماشاچی را در خود جای میـداد. سن سیـرو در ۱۹ سپتمـبر ۱۹۲۶ و در حالی که ورزشگاه مملو از تماشاچی شاهـد شکست میلان در برابر اینتـر بودند، افتتـاح شد. اولین بازی لیگ در این ورزشگاه نیـز با شکست میلان در برابر سمپـیردارنـزه به انجام رسـید، در حالی که اولین بازی بینالمللی در این ورزشگاه، در تاریخ ۲۰ فوریـه ۱۹۲۷ و با تساوی ایتالیا برابر چک اسلـواکی به پایان رسیـد. تا پایان سال ۱۹۴۹ سن سیـرو جزو اموال خصـوصی باشگاه میـلان محسوب میشـد. در آن زمانها اینتـر بازیهای خانگی خود را در آرنا که در مرکـز شهر میـلان قرار داشت، برگزار میـکرد. این تئاتـر فوتبال از آن زمان تاکنـون تحت چندین بازسازی بزرگ قرار گرفتهاست تا به شکل امـروز خود در آمـده است.
== اولین عملیات افزایش
میـلان ورزشگاه سن سیـرو را در سال ۱۹۳۵ به شواری شهر میـلان واگذار کرد. و سه سال بعد از آن واگذاری تصمیـم به افزایش گنجایش این ورزشگاه گرفتـه شد. فوتبال روز به روز در حال افزایش محبوبیت در بین هوادارن بود، و نیاز مبرم به ورزشگاهی با گنجایش بیشتـر حس میشـد. این مأموریت به معمار روکا و مهنـدس کالتزولاری واگذار شـد، و آنها توانستنـد از ظرفیت و پتانسیـل قابل توسعه معماری اولیـه این ورزشگاه بهـره ببرند و شروع به بزرگسازی آن کنند. در سال ۱۹۵۲ ظرفیت ورزشگاه برای ۱۵۰۰۰۰ تماشاچی طراحی شـده بود، اما شورای شهـر این تصمیـم را نپذیرفت و گفتگـو طراحان ورزشگاه با این شورا بی نتیجه ماند. بعد از خرج ۵٫۱ میلـیون لیـره برای مدرنسازی سن سیـرو، افتتاح دوباره ورزشگاه در تاریخ ۱۳ می ۱۹۳۹ و در حالی که ایتالیا در برابر انگلستـان ۲-۲ متوقف شـد، به انجام رسیـد. مجمـوع دریافتیها از باجههای سن سیـرو در آن بازی مبلغی حدود ۱٫۲ میلیـون لیـره بود.
خط ۶۰:
[[رده:باشگاه فوتبال آ.ث. میلان]]
[[رده:باشگاه فوتبال اینتر میلان]]
[[رده:بنیانگذاریهای ۱۹۲۵ (میلادی) در ایتالیا]]
[[رده:ساختمانها و سازهها در میلان]]
[[رده:معماری فاشیستی ایتالیا]]
[[رده:ورزشگاههای میلان]]▼
[[رده:موزههای میلان]]
[[رده:ورزشگاههای اتحادیه راگبی در ایتالیا]]
خط ۷۱:
[[رده:ورزشگاههای لمباردی]]
[[رده:ورزشگاههای مسابقات جام ملتهای اروپا]]
▲[[رده:ورزشگاههای میلان]]
|