زبان چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB
خط ۷۳:
این زبان در خود زبان چینی و سرزمین چین به نامهای جُونگ ون (中文، Zhōngwén)که برای نامیدن زبان نوشتاری بکار می‌رود، خن یو (汉语/漢語، Hànyǔ)و خوَیو (华语/華語، Huáyǔ) نامیده می‌شود. زبان اصلی و عمده و رسمی در سرزمین چین، چینی ماندارین یا پوتونگ خوا می‌باشد.
 
[[زبان چینی]] با ۱٬۳۹۰٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر گوینده پرشمارترین زبان دنیا به شماربه‌شمار می‌رود.<ref>[https://www.washingtonpost.com/news/worldviews/wp/2015/04/23/the-worlds-languages-in-7-maps-and-charts/ Some continents have more languages than others] washingtonpost.com</ref>
 
== اهمیت آهنگ‌ها در زبان چینی ==
فرق عمده زبان چینی ماندارین با اکثر زبانهایزبان‌های دیگر جهان در آهنگین بودن آن می‌باشد. بدین صورت که هر هجا در این زبان (chang, chung, bei, ba, lai و...) در ۴ آهنگ و تعدادی از هجاها نیز بصورتبه صورت استثنائی در ۵ آهنگ تلفّظ می‌شوند.
* در آهنگ اوّل هجا به صورت یکنواخت و کشیده تلفظ می‌شود.
* در آهنگ دوّم، در هنگام تلفّظ هجا صدای فرد به صورت تدریجی به سمت بالا می‌رود.
* در آهنگ سوّم صدای فرد ابتدا به سمت پایین سقوط می‌کند و سپس به سمت بالا اوج می‌گیرد.
* در آهنگ چهارم هجا بصورتبه صورت دفعی و ضربتی تلفّظ می‌شود.
* تلفّظ پنجم هم که بصورتبه صورت استثنائی در برخی هجاها وجود دارد فاقد آهنگ است و هجا بصورتبه صورت معمولی بیان می‌شود.
 
=== مثال از آهنگ‌ها ===
خط ۹۶:
# [[چینی ساده‌شده]]
 
مورد اوّل خط اصیل زبان چینی می‌باشد که از سده‌های دور برای نگارش این زبان به کار می‌رفته است و اکنون در کشورهای [[جمهوری چین]] (تایوان)، [[هنگ کنگ]]، [[ماکائو]] و چینی‌های مقیم ایالات متّحده و غرب رایج است. مورد دوّم ساده شده همان خط سنّتی است که در [[جمهوری خلق چین]] و [[سنگاپور]] رایج است. این خط به دستور [[مائو تسه‌تونگ|مائوزِدونگ]] مؤسّس جمهوری خلق چین از ساده کردن خط سنّتی به دست آمده استآمده‌است.
 
تعداد نویسه‌های این زبان که در چینی به آنهاآن‌ها خَنزی (汉字) به طوربه‌طور سنّتی بالغ بر ۷۰٬۰۰۰ تا ۸۰٬۰۰۰ عدد می‌باشد که البته امروزه همگی آنهاآن‌ها (جز برای کاربردهای ادبی و مطالعاتی) منسوخ شده‌اند و در حال حاضر یک چینی یا یک خارجی که می‌خواهد چینی بیاموزد، برای آنکه بتواند بگوید سواد کامل دارد باید تنها حدود ۱۰٬۰۰۰ کاراکتر را بخواند و بنویسد. امروزه برای آوانویسی یا romanization این زبان از سیستمی مبتنی بر الفبای لاتین به نام پین این(pin yin) استفاده می‌شود.
 
== زبان‌ها و گویش‌های چینی ==
[[پرونده:Map of sinitic languages-en.svg|بندانگشتی|250px|گستره گویش‌های مختلف زبان چینی در چین]]
 
در سرتاسر کشور چین زبان‌ها و گویش‌های مختلفی وجود دارد که اختلاف و فرق اکثر آنهاآن‌ها در چگونگی تلفّظ هجاها می‌باشد که در بالا توضیح داده شد. مثلاً یک هجا در زبان یک ناحیه با یک آهنگ خاص یک معنی می‌دهد و در ناحیه‌ای دیگر با همان طرز بیان و آهنگ معنی دیگر. مثلاً همان‌طور گفته شد زبان رسمی یا ماندارین دارای ۴ آهنگ ولی زبان کانتونی (یوئه) که در جنوب این کشور در استان گوانگدونگ (کانتون) رایج است دارای ۸ آهنگ برای تلفّظ هجاها می‌باشد.
 
== زبان‌های عمده ==
* زبانهایزبان‌های عمده چینی بدین شرح هستند:
** [[کانتونی]]
** [[ماندارین]]
خط ۲۲۹:
* چینی در سفر: آموزش اصطلاحات و کلمات مورد نیاز زبان چینی
{{سازمان همکاری شانگهای}}
{{کد زبان‌های معرفی‌شده در ایزو ۶۳۹–۳ که حرف اول عنوان بین‌المللی آنهاآن‌ها حرف Z است}}
{{کد زبان‌های معرفی‌شده در ایزو ۶۳۹–۳ که حرف اول عنوان بین‌المللی آنهاآن‌ها حرف C است}}
{{زبان‌های فیلیپین}}