استان سانتیاگو دل استرو: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز تمیزکاری با ویرایشگر خودکار فارسی |
ابرابزار |
||
خط ۷۸:
}}
''' استان سانتیاگو دل استرو '''، یکی از
== مشخصات ==
خط ۹۰:
[[دیه گو ده روخاس]] در سال ۱۵۴۲ نخستین کسی که به منطقه رسید. [[فرانسیسکو ده آگیره]] شهر سانتیاگو دل استرو را در سال ۱۵۵۳ بنا کرد.
سانتیاگو دل استرو زیر تسلط دولت‌های مختلفی از جمله توکومان
با ایجاد منطقه سالتا، سانتیاگو دل استرو به توکومان ملحق شد وبعدها در خلال [[جنگ استقلال]] (۱۸۲۰) با رهبری فرماندار خوان فیلیپه ایبارا از توکومان جدا شد. از حامیان برجسته استان، قانون گذار و آهنگساز مشهور، آمانسیو خاسینتو آلکورتا بود. تلاش‌های وی جهت مدرن کردن تجارت و نظام مالیاتی و بهبود سیستم بانک داخلی بود.
در اوایل قرن ۲۰، استان توانست اراضی مورد مناقشه با [[استان چاکو]] را به دست آورد. بدین ترتیب استان دارای ۴ شهر و ۳۵ هزار نفر جمعیت شد. احداث سد لوس کوئیروگا در سال ۱۹۵۰زمین‌های [[کم‌آب]] استان را آبیاری می‌کرد.
خط ۹۹:
== جغرافیا و اقلیم ==
بیشتر استان بخشی از منطقه گران چاکو می‌باشد که شامل زمین‌های هموار و در برخی موارد فرورفتگی‌هایی است. تالاب‌های حوضهٔ رودهای سالادو و دولسه دراین فرورفتگی‌ها شکل
خاک خشک آن در نواحی نیمه بیابانی و استپی سرشار از آهک و نمک می‌باشد.
دمای هوای متوسط در استان با هوایی گرم و نیمه استوایی و فصولی بی باران ۲۱ درجه می‌باشد. بیشترین دمایی که تاکنون گزارش شده ۵۰ درجه
میزان بارش متوسط در زمستان ۱۲۰ م.م.
== اقتصاد ==
خط ۱۲۱:
== فرهنگ ==
از چهره‌های برجسته تاریخی استان، کلنل " خوان فرانسیسکو بورخس "، رهبر جنگ استقلال است. نویسنده معروف، خورخه لوئیز بورخس، از اخلاف وی است. رهبران انقلابی و
ازچهره‌های فرهنگی سانتیاگو می‌توان به فیلیپه تابوآدا، رامون گومز کورنت، کارلوس سانچز گراماخو، الفردو گوگنا، ریکاردو تورینیو، رافائل تورینیو (همگی نقاش)، خورخه واشینگتن ابالوس، برناردو فیخو، کلمنتینا روزا کنل، خولیو کاره راس (همگی نویسنده) و آمانسیو خاسینتو آلکورتا (آهنگساز) اشاره نمود. مهم‌ترین وجه [[میراث فرهنگی]] استان را موسیقی (فولکلور) چاکاره را و سامبا تشکیل می‌دهد.
| |||