عبدالبهاء: تفاوت میان نسخه‌ها

عبدالبهاء برای بهائیان نمونهٔ کامل و بهترین مثال تعالیم بهائی در عمل است و داستان‌های زندگی او به عنوان ایدئال رفتار بهائی نقل می‌شود.<ref name="smith219">{{پک|Smith|2000|ک=A Concise Encyclopedia of the Bahai Faith |ص=ص ۱۹}}</ref> بسیاری از غیربهائیان او را شخصیتی قدرتمند و تحسین‌برانگیز توصیف کرده‌اند مانند ای. جی براون که از فصاحت و دانش وسیع دینی او نوشته است.<ref name="smith219"/> منابع موجود تأیید می‌کنند که عبدالبهاء شخصیتی گیرا، جاذب، آرام و در عین حال با اقتدار داشته است.<ref name="momen"/> در برخورد با دیگران مهربان و سخاوتمند بوده،<ref name="momen"/> حس شوخ‌طبعی قوی داشته و بسیاری از مواقع برای رساندن مطلب و روشن شدن منظورش، از بازگویی حکایت‌ها و خاطرات استفاده می‌کرده است.<ref name="smith219"/><ref name="momen"/> همچنین از وی با صفاتی چون زرنگ، باهوش، مطّلع، باگذشت و مردم‌دار یاد شده است.<ref>شرح حال رجال ایران در قرن ۱۴، ۱۳، ۱۲ هجری، مهدی بامداد، انتشارات زوار ۱۳۷۱، جلد ۲ ص ۲۰۲ و ۲۰۳</ref> زندگی شخصی ساده و به دور از تجملاتی داشته است.<ref name="momen"/> وی همیشه تأکید می‌کرده که بزرگ‌ترین افتخار و بالاترین مقام برای او این است که عبدالبهاء (به معنی بنده و خدمتگزار بهاءالله) باشد.<ref name="momen"/> عبدالحسین آیتی که پیشتر عضو فرقه بهائیت بود و قرابتی هم با عباس افندی داشت از نزدیک شاهد مفعول واقع شدن وی بود که همین امر موجب شد از این فرقه جدا شود و از اعتقادات پیشین خود پشیمان شود.