اخوانالمسلمین: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات: تغییر ردهٔ تغییرمسیردادهشدهٔ همدستان حزب نازی آلمان اهل خاورمیانه به همدستان آلمان نازی اهل خاورمیانه |
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰.۱) +املا+مرتب (۱۴.۹ core): + رده:سازمانهای بنیانگذاریشده در ۱۹۲۸ (میلادی) |
||
خط ۵۲:
[[فهرست رهبران اخوان المسلمین مصر|مرشد عام اخوان]] توسط این شورا انتخاب میشود و پس از پایان دوره مأموریت خود، تا پایان عمر همچنان عضو شورای مشورتی باقی خواهد ماند، مگر آنکه در نتیجه اهمال در انجام وظایف خود بر کنار شود. مرشد عام جماعت از میان اعضای انجمن که حداقل پانزده سال سابقه عضویت داشته باشد و سن او نیز از چهل سال قمری کمتر نباشد، انتخاب میشود.<ref>ماده 13 اساسنامه جماعت اخوان المسلمین</ref> اعضای جماعت پس از انتخاب مرشد عام باید با او بیعت کنند. مرشد عام نباید در کارهای تجاری و یا مشاغل دیگر جز کارهای علمی و ادبی مشغول باشد.<ref>ماده 16 و 17 اساسنامه جماعت اخوان المسلمین</ref> دوره مسئولیت او شش سال است و انتخاب مجدد او تنها برای یک دوره بلا مانع است.<ref>ماده 21 اساسنامه جماعت اخوان المسلمین</ref>
دفتر جهانی ارشاد عام مسئولیت عالی اجرایی فعالیتهای اخوانالمسلمین را بر عهده دارد و کلیه فعالیتهای اجرایی اخوان را اداره میکند. دفتر ارشاد از ۱۳ عضو تشکیل میشود که از سوی شورای مشورتی، از مناطق مختلف انتخاب میشوند.<ref name="A"
در سال ۲۰۱۰ [[محمد بدیع]] به عنوان مرشد عام اخوانالملسلمین انتخاب شد. پس از بازداشت او در سال ۲۰۱۳ توسط حکومت نظامی مصر [[محمود عزت]] به عنوان مرشد عام موقت انتخاب شد.
خط ۶۰:
مواضع و دیدگاههای جنبش اخوانالمسلمین در طول تاریخ، در معرض تغییر و تحول بوده است. پس از مرگ حسن البنا برخی از گروهها و افراد تندرو در جامعه آزاد شدند و به تدریج جماعتهای جهادی کوچک و بزرگ مانند جماعت جهاد اسلامی در مصر شکل گرفت که بعدها پایه اصلی تشکیل القاعده قرار گرفتند. جماعت اخوانالمسلمین سالها مشی سیاسی خود را بر ارشاد و تبلیغ در بطن جامعة مسلمانان قرار داد تا جامعة اسلامی را برای برپایی حکومت اسلامی آماده سازد، ولی جماعتهای جهادی خواستار حرکتهای انقلابی و اصلاح امور به صورت جهادی شدند.
سیدقطب که خود از نظریهپردازان مورد احترام جنبش اخوان بود، اساساً با مفهوم تحزب مخالف بود و سرشت حکومتی را که برپایه انتخابات و تحزب باشد، با روح اسلام مغایر میدانست؛ ولی جنبش اخوانالمسلمین رسماً تحزب و تکثر در حکومت را پذیرفت و برخلاف جریانات سلفی جهادی که قوانین موجود را نتیجه تصویب کافران میدانند و اصولاً دموکراسی و تکثر را خلاف شرع تلقی میکنند، به گسترش سازمان سیاسی اخوان پرداخت. سیدقطب و برخی از اسلامگرایان سلفی، در آغاز چندان اهمیتی به مفهوم ملت نمیدادند و همواره بر امت اسلامی تأکید داشتند و ملت را مفهومی وارداتی و غربی دانسته و قومیتگرایی و ناسیونالیسم را نشانهای از جاهلیت قلمداد میکردند، ولی به مرور زمان جماعت اخوانالمسلمین با کاستن از نقش جهانی خود، تمرکز بیشتری بر ملیگرایی نمود؛ همچنان که میتوان رگههایی از ملیگرایی عربی را در دیدگاههای برخی از رهبران اخوانالمسلمین مشاهده نمود.<ref name="A"
اخوانالمسلمین مصر در جریان [[اعتراضات سراسری ۲۰۱۱ در مصر|اعتراضات سال ۲۰۱۱ مصر]] که به سقوط حکومت [[حسنی مبارک]] انجامید شرکت داشت و در نشست خبری رهبران ارشد حزب در ۹ فوریه اعلام شد که «اخوان با [[حکومت مذهبی]] مخالف است چون آن را مغایر اسلام میداند و خواستهٔ آن برپایی حکومت مدنی با مرجعیت اسلام است.» و در مورد اظهار نظرهای مقامات کشورهای دیگر در مورد حوادث مصر نیز اعلام کردند: «اخوان مسئول اظهارات خارجیها چه ایرانی، چه لبنانی و چه دیگران نیست و مخالف دخالت دیگران در امور داخلی مصر است» اخوانالمسلمین همچنین اعلام کرده بود که خواستهٔ آنها خواستهٔ معترضان متحصن در [[میدان التحریر]] و [[جمعیت میهنی برای تغییر]] است که اعضای اخوان نیز در تأسیس آن شرکت داشتهاند.<ref>[http://www.ikhwanonline.com/Article.aspx?artid=78885&secid=211 الإخوان المسلمون: نرفض الدولة الدینیة لأنها ضد الإسلام] ۹ فوریه ۲۰۱۱، وبسایت رسمی عربی اخوانالمسلمین</ref>
خط ۷۸:
در دیدگاه اخوانالمسلمین به جز تصدی پست رئیس کشور، زنان میتوانند در سایر مسئولتهای اداری و اجتماعی مشارکت نمایند. در زمان حسن البنا و در آغاز تأسیس جنبش اخوانالمسلمین، بخش زنان مسلمان نیز در سازمان تشکیل و [[لبیبه احمد]] ریاست آن را به عهده گرفت. در کلیه فهرستهای انتخاباتی اخوان نیز همواره نام تعدادی از زنان دیده میشود.
در زمینه حمایت از [[فلسطین]]، اخوانالمسلمین همواره در جنگهای فلسطینیها علیه اسراییل مشارکت فعال داشته است. هر چند پس از قیام ۲۶ ژانویه ۲۰۱۱ در مصر، مرشد عام اخوانالمسلمین اعلام نمود که قرارداد کمپ دیوید لغو نخواهد شد، اگر چه ممکن است اصلاحاتی در آن به عمل آید و این پیام روشنی به اسرائیل و قدرتهای جهانی بود که اخوانالمسلمین به دنبال انهدام و نابودی دولت اسرائیل نیست. رهبران [[حماس|جنبش حماس]] از جمله [[اسماعیل هنیه]] و [[خالد مشعل]]، عموماً دارای گرایش اخوان المسلمین بوده و از نظر فکری وابسته به آن جنبش میباشند.<ref name="A"
== اعضاء و شخصیتها ==
در زمینه تعداد اعضاء و هواداران جنبش اخوان المسلمین، اختلاف نظر فراوانی دیده میشود. براساس اعلام یوسف ندا مسئول روابط سیاسی بینالمللی اخوان در سال ۲۰۰۷، آمار جمعیت اخوان از یک میلیون نفر تجاوز کرده است و اعضاء اخوان در ۷۲ کشور اسلامی و غیراسلامی حضور دارند. عبدالحمید غزالی، مشاور سیاسی مرشد عام، تعداد اعضاء اخوانالمسلمین را ۱۰ میلیون نفر و هواداران را ۵ میلیون نفر ذکر کرده است. در عین حال، دکتر عبدالستار الملیجی، عضو سابق اخوانالمسلمین میگوید مجموع اعضاء و هواداران اخوان از یکصد هزار نفر تجاوز نمیکند که به نظر میرسد با توجه به سابقه ۸۰ ساله جنبش اخوانالمسلمین و حضور اعضاء آن در کشورهای مختلف، جمعیت آنان بیش از این تعداد باشد. تعدادی از شخصیتهای اسلامی نقش عمدهای در گسترش اندیشه اخوانالمسلمین داشتهاند ازجمله [[یوسف قرضاوی|شیخ یوسف قرضاوی]] رئیس اتحادیه جهانی علمای مسلمین، [[شیخ احمد یاسین]] مؤسس جنبش حماس در فلسطین، [[زغلول نجار]] امام و مبلغ اسلامی، [[مصطفی سباعی]] مؤسس جنبش اخوان در [[سوریه]]، [[محمد محمود صواف]] مؤسس جنبش اخوان در [[عراق]]، [[عبدالله عزام]] رهبر مجاهدین العرب در [[افغانستان]]، [[محفوظ نحناح]] مؤسس جنبش اخوان در [[الجزایر]] و [[شیخ سید حوی]] اندیشمند اسلامی [[سوریه]].<ref name="A"
== سقوط مبارک و قدرتگیری اخوانالمسلمین ==
[[پرونده:After Hama Massacre 42.jpg|بندانگشتی|قسمتی از شهر حما پس از [[کشتار حما]] در سال ۱۹۸۴]]
در سال ۲۰۱۱ میلادی در پی سرنگونی [[حسنی مبارک]] در مصر، این جماعت بهگونهای رسمیت یافته، فعالیتهای اجتماعی و سیاسی خود را آغاز کرد. تا پیش از این، اخوانالمسلمین بهعنوان جماعتی ممنوعه تلقی میشد و حتی اعضای آن با نام مستقل به پارلمان راه مییافتند و فعالیتهایش در حد مسائل دینی و اجتماعی بود. اخوانالمسلمین از رهگذر این ممنوعیت و در سایه فعالیتهای خیریه و اجتماعی، توانست پایگاهی اجتماعی برای خود ایجاد و خود را بهعنوان بدیلی برای نظام حاکم معرفی کند. همین سابقه مدید باعث شد تا سازمان یافتهترین گروه فعال در عرصههای سیاسی و اجتماعی مصر باشد و به سرعت و پس از سقوط مبارک، ضمن تشکیل حزب آزادی و عدالت، کوشید نظریههای خود را به بوته آزمایش گذارد. از اینرو و در پی شرکت در انتخابات ریاستجمهوری، مجلس سنا و مجالس محلی به پشتوانه پایگاه اجتماعی خود توانست بیشترین آرا را بهدستآورد و بیآنکه برای ورود به قدرت خود را نیازمند به ائتلاف با احزاب غیردینی ببیند. پس از انتخابات مجلس دادگاه عالی قانون اساسی مجلس را که در دست اکثریت اسلامگرا شامل احزاب سلفی و اخوان بود منحل کرد.<ref name="B"
== انحلال مجدد ==
خط ۱۱۴:
[[رده:اخوانالمسلمین|اخوانالمسلمین]]
[[رده:حزبهای بنیانگذاریشده در ۱۹۲۸ (میلادی)]]▼
[[رده:اسلام در سده ۲۰ (میلادی)]]
[[رده:اسلام در مصر]]
سطر ۱۲۳ ⟵ ۱۲۲:
[[رده:تسنن در مصر]]
[[رده:حزبها در عراق]]
▲[[رده:حزبهای بنیانگذاریشده در ۱۹۲۸ (میلادی)]]
[[رده:حزبهای سنی]]
[[رده:سازمانهای بنیانگذاریشده در ۱۹۲۸ (میلادی)]]
[[رده:سازمانهای شناختهشده به عنوان تروریست]]
[[رده:سازمانهای شناختهشده به عنوان تروریست توسط روسیه]]
|