رابرت ایمبری: تفاوت میان نسخه‌ها

دولت آمریکا نه تنها بر سر اعدام مسببین که بر دریافت خون بها هم اصرار می ورزید. بیوهٔ ایمبری، کاترین، مبلغ ۶۰ هزار دلار از این بابت دریافت کرد. علیرغم اینکه او از این میزان اظهار نارضایتی‌ میکرده کرد،و دو برابر آن را درخواست کرده بود <ref>[https://www.loc.gov/resource/cph.3c33035 تصویر و درخواست بیوۀ ایمبری - کتابخانه کنگره آمریکا]/</ref>وزارت امور خارجه آمریکا، میزان پرداختی را منصفانه می دانست. دو سال بعد، کنگرهٔ آمریکا کاترین را محق به دریافت ۲۵ هزار دلار دیگر کرد.

ملوین سیمور، در این ماجرا تنها ۳ هزار دلار دریافت کرد که برای هزینۀ بازگشت او به آمریکا هم مکفی نبود. [[یواس‌اس ترنتون (سی‌ال-۱۱)|مجهز ترین ناو جنگی آمریکا]] برای بازگرداندن جسد ایمبری به واشنگتن، به ایران فرستاده شد. هزینهٔ این سفر دریایی بالغ بر ۱۱۰ هزار دلار بود که از سوی دولت ایران پرداخت شد. شارژ دافر آمریکا، والاس موری، پیشنهاد کرد که این مبلغ صرف ایجاد بورسی تحصیلی برای دانشجویان ایرانی‌ در آمریکا بشود. گرچه این طرح مورد استقبال وزارت امور خارجه آمریکا قرار گرفت لیکن در کنار مخالفت رضا خان (نخست وزیر) هرگز به مرحله اجرا نرسید. <ref>{{Cite web|url=https://scholarworks.boisestate.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1000&context=history_facpubs|title=خون، قدرت و دورویی - قتل ایمبری|last=Zirinsky|first=Michael P.|date=August 1, 1986|website=Boise State University - ScholarWorks|page=278|access-date=June 1, 2018}}</ref> سفیر آمریکا در آن زمان، [[جوزف شائول کورنفلد]] بود. او اولین حاخامی در تاریخ آمریکاست که به عنوان سفیر به یک کشور خارجی اعزام شده بود.