میاستنی گراویس: تفاوت میان نسخه‌ها

نشانه میاستنی گراویس ضعف ماهیچه‌ای است که هنگام فعالیت افزایش می‌یابد و در دوره استراحت کاهش پیدا می‌کند: کنترل چشم ها، حرکت پلک ها، حالت چهره، جویدن، صحبت کردن و قورت دادن اغلب دچار اختلال می‌شوند؛ همچنین ماهیچه‌های تنفسی و ماهیچه‌های بخش های زیرین بدن هم ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرند اگرچه میاستنی گراویس می‌تواند بر هر ماهیچه ارادی تاثیر بگذارد اما بیشترین اختلال را بر ماهیچه‌هایی که چشم را کنترل می‌کنند، عمل بلع، حرکت پلک ها و حالت صورت وارد می‌کند.این نشانه‌ها اغلب بلافاصله به عنوان میاستنی گراویس تشخیص داده نمی‌شوند و تشخیص این بیماری ممکن است تا بیش از یک سال به طول بیانجامد. در بیشتر موارد اولین علامت بیماری ضعف ماهیچه‌های چشم است؛ در دیگر موارد امکان دارد اشکال در بلع یا اختلال در صحبت کردن اولین نشانه‌های ظهور این بیماری باشند.

درجه شدت و ضعف ماهیچه‌های درگیر میاستنی گراویس بین بیماران مختلف تفاوت های عمده‌ای دارد که دامنهٔ آن از یک نقطه یا محدود به ماهیچه‌های چشم (میاستنی چشمی) تا بخش عمده‌ای از ماهیچه‌ها (که گاهی شامل ماهیچه‌های تنفسی هم می‌شود) در حالت های شدید متغیر است. در میاستنی گراویس بحرانی ممکن است بیماری به فلج شدن اندام منجر شود.

 

به نظر می‌رسد در میاستنی گراویس، یک پاسخ [[ایمونولوژیک]] علیه یک یا چند [[پروتئین]] از منطقه واسطه‌ای عصبی-عضلانی وجود دارد؛ بنابر این در بیماری های بافت همبندی مانند [[آرتریت روماتولوئید لوپوس]] دارند، این بیمااری با شیوع بیشتری اتفاق می افتد.

تشخیص بیماری میاستنی گراویس ممکن است مشکل باشد، زیرا فرق گذاشتن بین تغییرات عادی و اختلالات عصبی ناشی از آن می‌تواند سخت باشد.

*30 ثانیه نگاه کردن به بالا و اطراف

*60 ثانیه نگاه کردن به پاها در حالت درازکش به پشت

*برداشتن 30 قدم بر روی پاشنه و نوک هر دو پا

*5 بار نشست و برخاست و دراز کشیدن به طور کامل

اکثر روش های موجود در درمان بیماری های [[خودایمنی]] بر محور ایجاد تغییراتی در پاسخ های ایمنی دور می‌زند. عمل جراحی برداشتن غده [[تیموس]] در خاموش کردن بیماری (بیست تا چهل درصد) و یا بهبود در بیست تا چهل درصد موارد موفقیت آمیز است چرا که این غده می‌تواند حاوی گیرنده‌های اسیتیل کولین به شکل کاملا [[آنتی ژن|آنتی ژنیک]] باشد. داروهای [[آنتی کولینتراز]] عمدتا برای درمان طولانی مدت به کار می‌روند. روش های درمانی دیگر استفاده از دارو های ضد التهابی کورتیکواستروئیدی است. استفاده از سرکوب کنندهٔ ایمنی هم موثر است. البته در مواردی که بیمار با خطر مرگ مواجه باشد از پلاسما فروز نیز استفاده می‌شود.

*رشد آموزش زیست شناسی شماره 64

*ویکی پدیای انگلیسی

 

[[رده:بیماری‌های اعصاب]]

[[رده:بیماری‌های خود ایمنی]]

[[bg:Миастения гравис]]

[[ca:Miastènia greu]]