گوا: تفاوت میان نسخه‌ها

سرانجام [[جواهر لعل نهرو]] توانست با توسل به زور اما بدون خون ریزی بندر گوا را باز پس بگیرد. ارتش هند روز ۱۷ دسامبر سال ۱۹۶۱ سرانجام پس از چهار قرن و نیم، گوا را از دست پرتغالی‌ها خارج ساخت و به استعمار این کشور کوچک اروپایی به عنوان آخرین بازمانده‌استعمار در [[شبه قاره هند]] پایان داد.<ref>{{cite web |url=http://gpp.nic.in/Liberation.html |title=Liberation of Goa |accessdate=17 July 2007 |publisher=Government Polytechnic, Panaji |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20070928203647/http://gpp.nic.in/Liberation.html |archivedate=28 September 2007 |df=dmy-all }}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.bharat-rakshak.com/IAF/History/1960s/Goa01.html |title=The Liberation of Goa: an Overview |accessdate=17 July 2007 |last=Pillarisetti |first=Jagan |work=The Liberation of Goa:1961 |publisher=bharat-rakshak.com |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20070809202539/http://www.bharat-rakshak.com/IAF/History/1960s/Goa01.html |archivedate=9 August 2007}}</ref>

او آن زمان ۴۶ سال داشت. پس از مرگ جسدش را در چین به خاک سپردند، ولی او قبل از مرگ وصیت کرده بود در هر کجای دنیا که بمیرد باید پیکرش را به گوا بیاورند. گفته می‌شود به خاطر همین وصیت چهار ماه پس از مرگ زاویر، گور او را گشودند و جسد را دست نخورده یافتند، یعنی جسد بطور معجزه‌آسایی سالم بود. پیکر او را از چین به گوا آوردند و اکنون در این کلیسا آرمیده استآرمیده‌است.