قهار عاصی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خنثی‌سازی ویرایش 23586351 توسط Modern Sciences (بحثحذف پیوند تاریخ‌ها
برچسب: خنثی‌سازی
خط ۷:
| زمینه فعالیت = [[شاعر]]
| ملیت = [[تاجیک]]
| تاریخ تولد = [[‌۲۳ ۲۳ فروردین]] ۱۳۳۵
| محل تولد = روستای [[ملیمه]]، [[پنجشیر]]، [[افغانستان]]
| والدین =
| تاریخ مرگ = ۷ مهر ۱۳۷۳ ({{سن|۱۹۵۶|۴|۱۲|۱۹۹۴|۹|۲۹}})
خط ۲۸:
|نمایشنامه‌ها =
|فیلم‌نامه‌ها =
|دیوان اشعار = «از آتش از بریشم»، «مقامة گل سوری»، «لالایی برای ملیمه»، «دیوان عاشقانه باغ»، «غزل من و غم من» و «تنها ولی همیشه»
|فیلم (های) ساخته بر اساس اثر(ها)=
| همسر = '''میترا'''
| شریک زندگی =
| فرزند = '''مهستی'''
|تحصیلات =
|دانشگاه = دانشکده یدانشکدهٔ کشاورزی دانشگاه کابل
|حوزه =
|شاگرد =
خط ۴۱:
| تأثیرگذاشته بر =
| تأثیرپذیرفته از = [[واصف باختری]]
| وب‌گاهوبگاه =
| imdb_id =
| soure_id =
خط ۵۱:
|امضا =
}}
'''عبدالقهار عاصی''' (زاده ۱۳۳۵ خورشیدی - درگذشته ۱۳۷۳) از [[شاعر]]ان نسل نوین [[افغانستان]] در [[دهه ۱۳۶۰]] و اوایل [[دهه ۱۳۷۰]] خورشیدی بود.
 
عاصی شاعری بود [[نوگرا]] و کلیشه شکن، ولی در قالبهای کهن نیز می‌سرود. او طبق عهدی که با خود داشت هر سال، یک کتاب شعر به انتشار رساند. شعرهای او به مسایل افغانستان و عشق می‌پردازند.
 
== زندگی ==
 
عبدالقهار عاصی، زاده ملیمه [[پنجشیر]] بود و بزرگ شده و درس خوانده [[کابل]] و از فعالان شعر [[افغانستان]] در دهه شصت و اوایل دهه هفتاد خورشیدی. شعرهای عاصی غالباً از کلیشه‌ها و چارچوبهای پیش ساخته شاعران هم ترازش بیرون می‌زند و به همین لحاظ، کمتر می‌توان این شاعر را به هنجارهای معمول، وفادار دید.
 
اما روح ناآرام این شاعر، علاوه بر صورت، در سیرت شعر او نیز خودنمایی می‌کند. عاصی ذاتاً شاعری بود دردمند، اهل موضع‌گیری و صراحت بیان. به همین لحاظ، غالباً با مسایل افغانستان درگیر بود و کمتر اتفاقی در کشورش افتاد که عاصی از کنارش با سکوت گذشته باشد.باشد؛ ولی او با این همه موضع‌گیری، روحیه‌ای تغزلی نیز داشت. از او شعرهای عاشقانه لطیفی بر جای مانده‌است. گاهی در شعرش آمیختگی زیبایی از لحن حماسی و تغزلی هم دیده می‌شود که خاص خود اوست. شاید تعبیر "«از آتش، از ابریشم"» که نام واپسین کتاب شعر عاصی است، حکایتگر خوبی از روحیه او باشد. عاصی به سبب همین روحیه در سالهای حاکمیت رژیم کمونیستی در افغانستان، گاه در لفافه و گاه با صراحتی شاعرانه، شعرهایی در تعارض با حاکمیت سرود. همین لحن معترض، پس از آن هم برجای ماند و کتاب "«از جزیره خون"» حکایتگر اعتراض اوست نسبت به وضعیت کشورش در دوران حکومت مجاهدین و جنگهایجنگ‌های داخلی بعد از ثور (اردیبهشت) ۱۳۷۱ خورشیدی.
 
=== مهاجرت به ایران ===
ادامه این جنگها، عاصی را همچون بسیاری دیگر از مردم افغانستان وادار به مهاجرت کرد و او از میان کشورهای دور و نزدیک، ایران را برگزید. شاید می‌خواست حال که از میان هموطنان بیرون رفته است،رفته‌است، از میان همزبانان نرود.
 
ادامه این جنگها، عاصی را همچون بسیاری دیگر از مردم افغانستان وادار به مهاجرت کرد و او از میان کشورهای دور و نزدیک، ایران را برگزید. شاید می‌خواست حال که از میان هموطنان بیرون رفته است، از میان همزبانان نرود.
 
حضور بعضی دوستان شاعر افغانستانی و ایرانی او در این کشور نیز این انتخاب را تقویت می‌کرد. چنین شد که در بهار ۱۳۷۳ خورشیدی با خانواده‌اش به ایران کوچید و در مشهد اقامت گزید.
 
عاصی در ایران، هم برای ایجاد ارتباط میان شاعران مهاجر و مقیم آن کشور کوشید و هم آثاری تألیف کرد که به صورت کتاب و مقاله در این کشور چاپ شد و غالباً نیز با پشتکار محمدحسین جعفریان شاعر ایرانی و دوست عاصی همراهی می شدمی‌شد.
 
=== به شهر خود روم و شهریار خود باشم ===
 
اما مدت کوتاهی پس از اقامت عاصی در [[مشهد]]، مقامات ایرانی اجازه ماندن به او ندادند و شاعر آواره افغانستانی، نومیدانه روانه کشور شد، در حالی که این بیت [[حافظ]] را به دوستش [[فرهاد دریا]] (آواز خوان افغان) نوشته بود:
{{شعر}}
{{ب|غم غریبی و غربت چو برنمی‌تابم|به شهر خود روم و شهریار خود باشم}}
{{پایان شعر}}
عاصی و [[فرهاد دریا]] از کابل با هم رابطه‌ای نیک داشتند. فرهاد بسیاری از شعرهای عاصی را با آهنگ خوانده استخوانده‌است و آخرین کتاب عاصی نیز به همت او چاپ شد.
 
قهار عاصی با همسرش میترا و تنها فرزندش مهستی، مشهد را به قصد هرات و سپس کابل ترک کرد . بسیار از آن زمان نگذشته بود که خبر درگذشت او بر اثر انفجار خمپاره (هاوان) در کارته پروان کابل، در همه جا پخش شد.
 
"«مقامه گل سوری"»، "«لالایی برای ملیمه"»، "«دیوان عاشقانه باغ"»، "«غزل من و غم من"»، "«تنها ولی همیشه"»، "«از جزیره خون"» و "«از آتش از بریشم"»، شش مجموعه شعر عاصی است و "«آغاز یک پایان"» خاطرات اوست از جریان سقوط کابل به دست مجاهدین و جنگهای داخلی نوشتهنوشته‌است. است.از او شعرهایی چاپ نشده نیز برجای مانده‌است که یکی از آن میان، سفرنامه او به ایران است که شاید نسخه‌ای از آن نزد خانواده‌اش باقی مانده باشد.
 
«از آتش از بریشم» به دوست هنرمند عاصی، [[فرهاد دریا]] خواننده خوش صدای افغانستان فرستاده شد و سالی بعد از درگذشت عاصی، به همت دریا در اروپا به چاپ رسید.
سطر ۱۱۴ ⟵ ۱۱۱:
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{ب|گل نيستنیست ماه نيستنیست دل ماست پارسی|غوغای که ترنم درياستدریاست پارسی}}
{{ب|از آفتاب معجزه بر دوش می کشدمی‌کشد|رو بر مراد و روی به فرداست پارسی}}
{{ب|از شام تا به کاشعر از سند تا خجند|آيينه دارآیینه‌دار عالم بالاست پارسی}}
{{ب|تاريختاریخ را وثيقهوثیقه سبز شکوه را|خون من و کلام مطلاست پارسی}}
{{ب|روح بزرگ و طبل خراسانيانخراسانیان پاک|چتر شرف چراغ مسيحاستمسیحاست پارسی}}
{{ب|تصويرتصویر را مغازله را و ترانه را|جغرافيایجغرافیای معنوی ماست پارسی}}
{{ب|سرسخت در حماسه و هموار در سرود|پيداپیدا بودازاينبودازاین که چه زيباستزیباست پارسی}}
{{ب|بانگ سپيدهسپیده عرصه بيداربیدار باش مرد|پيغمبرپیغمبر هنر سخن راست پارسی}}
{{ب|دنيادنیا بگو مباش بزرگی بگو برو|ما را فضيلتیفضیلتی که ما راست پارسی}}
{{پایان شعر}}
 
== منابع ==
{{پانویس}}
* {{یادکرد وب| نشانی = http://www.bbc.co.uk/persian/afghanistan/story/2006/09/060930_s-kazemi-qahar.shtml | عنوان = بزرگداشت قهار عاصی شاعر افغان، در ایران| نویسنده = محمد کاظم کاظمی| تاریخ بازدید =۱۵ نوامبر ۲۰۰۸| تاریخ = ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۶ - ۸۲۰۰۶–۸ مهر ۱۳۸۵| ناشر = بی‌بی‌سی| صفحه = | زبان =}}
* {{یادکرد-ویکی
|پیوند=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Qahar_Asi&oldid=589319558
سطر ۱۳۵ ⟵ ۱۳۲:
 
{{ترتیب‌پیش‌فرض:عاصی، قهار}}
 
[[رده:درگذشتگان ۱۹۹۴ (میلادی)]]
[[رده:زادگان ۱۳۳۵]]