هوشنگ گلشیری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هوشنگ گلشیری''' (۲۵ اسفند ۱۳۱۶ در [[اصفهان]]<ref name="abedini">صد سال داستان‌نویسی در ایران، نوشتهٔ حسن عابدینی، صفحهٔ ۲۷۴.</ref> ۶ خرداد ۱۳۷۹ در بیمارستان ایران‌مهر [[تهران]]<ref>[http://www.aftab.ir/articles/art_culture/issue/c5c1178795036_golshiri_p1.php وب‌گاهوبگاه آفتاب، به نقل از زنده‌رود]</ref>) نویسندهٔ معاصر [[ایران]]ی و سردبیر مجلهٔ ''[[کارنامه (مجله)|کارنامه]]'' بود. مورّخان ادبی وی را از تأثیرگذارترین داستان‌نویسان معاصر زبان فارسی دانسته‌اند.<ref>یزدانی‌خرم، مهدی. ''عقل سرخ؛ حاشیه‌ای دربارهٔ هوشنگ گلشیری و زیبایی‌شناسی زوال''، شهروند امروز، شمارهٔ ۵۱، یکشنبه ۲ تیر ۱۳۸۷، ص. ۱۱۷.</ref><ref name="nytimes-obit">{{چپ‌چین}}Pace, Eric. ''[http://www.nytimes.com/2000/06/12/arts/houshang-golshiri-63-writer-who-spoke-out-in-iran-dies.html Houshang Golshiri, 63, Writer Who Spoke Out in Iran, Dies]'', New York Times, June 12, 2000.{{پایان چپ‌چین}}</ref>

گلشیری به تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۱۶ در [[اصفهان]] به دنیا آمد. در کودکی همراه با خانواده به [[آبادان]] رفت. خود وی دوران زندگی در آبادان را در شکل‌گیری شخصیت خود بسیار مؤثر می‌دانست.<ref name="foundation">[http://www.golshirifoundation.org/zendeginame.htm زندگی‌نامه در وب‌گاهوبگاه بنیاد گلشیری]</ref> در سال ۱۳۳۸ تحصیل در رشتهٔ ادبیات فارسی را در [[دانشگاه اصفهان]] آغاز کرد. آشنایی با [[انجمن ادبی صائب]] در همین دوره نیز اتفاقی مهم در زندگی او بود. گلشیری کار [[ادبیات|ادبی]] را با جمع‌آوری فولکلور مناطق [[اصفهان]] در سال ۱۳۳۹ آغاز کرد.<ref>مجلهٔ پیام نوین، ۱۳۳۹</ref> سپس مدتی [[شعر]] می‌سرود. خیلی زود دریافت که در این زمینه استعدادی ندارد، بنابراین سرودن را کنار گذاشت و به نگارش [[داستان]] پرداخت.<ref name="abedini" /> وی پس از چندی همراهِ شماری از نویسندگان نواندیش مانند [[ابوالحسن نجفی]] و [[محمد حقوقی]] جلسات یا حلقهٔ ادبی [[جنگ اصفهان|جُنگ اصفهان]] را پایه گذارد.<ref name="radiozamaneh" />

سرانجام گلشیری در سن ۶۲ سالگی بر اثر ابتلاء به بیماری مننژیت که نخستین نشانه‌های آن از پاییز ۱۳۷۸ خورشیدی پدیدار شده بود<ref name="aftab">[http://www.aftab.ir/articles/art_culture/issue/c5c1178795036_golshiri_p1.php وب‌گاهوبگاه آفتاب]</ref> در بیمارستان ایران‌مهر درگذشت. او را در [[امامزاده طاهر]] شهر [[کرج]] به خاک سپردند.<ref name="radiozamaneh" />

در اواسط سال ۱۳۶۲، گلشیری جلسات هفتگی داستان‌خوانی را که به ''جلسات پنج‌شنبه‌ها'' معروف شد، با شرکت نویسندگان جوان در خانه خود برگزار کرد. این جلسات تا اواخر سال ۱۳۶۷ با حضور نویسندگانی چون [[یارعلی پورمقدم]]، [[محمدرضا صفدری]]، [[محمد محمدعلی]]، [[حسین سناپور]]، [[آذر نفیسی]]، [[عباس معروفی]]، [[منصور کوشان]]، [[شهریار مندنی‌پور]]، [[منیرو روانی‌پور]]، [[قاضی ربیحاوی]]، [[ناصر زراعتی]]، [[حسین مرتضاییان آبکنار]] و [[ابوتراب خسروی]] ادامه داشت.

* [http://www.golshirifoundation.org/ وب‌گاهوبگاه بنیاد هوشنگ گلشیری]