'''هوشنگ گلشیری''' (زاده ۲۵ اسفند ۱۳۱۶ در [[اصفهان]]<ref name="abedini">صد سال داستاننویسی در ایران، نوشتهٔ حسن عابدینی، صفحهٔ ۲۷۴.</ref> – درگذشته ۶۱۶ خرداد ۱۳۷۹ در [[تهران]]<ref>[http://www.aftab.ir/articles/art_culture/issue/c5c1178795036_golshiri_p1.php وبگاه آفتاب، به نقل از زندهرود]</ref>) نویسندهٔ معاصر [[ایران]]ی و سردبیر مجلهٔ ''[[کارنامه (مجله)|کارنامه]]'' بود. مورّخان ادبی وی را از تأثیرگذارترین داستاننویسان معاصر زبان فارسی دانستهاند.<ref>یزدانیخرم، مهدی. ''عقل سرخ؛ حاشیهای دربارهٔ هوشنگ گلشیری و زیباییشناسی زوال''، شهروند امروز، شمارهٔ ۵۱، یکشنبه ۲ تیر ۱۳۸۷، ص. ۱۱۷.</ref><ref name="nytimes-obit">{{چپچین}}Pace, Eric. ''[http://www.nytimes.com/2000/06/12/arts/houshang-golshiri-63-writer-who-spoke-out-in-iran-dies.html Houshang Golshiri, 63, Writer Who Spoke Out in Iran, Dies]'', New York Times, June 12, 2000.{{پایان چپچین}}</ref>
او با نگارش رمان کوتاه ''[[شازده احتجاب]]'' در اواخر دههٔ چهل خورشیدی به شهرت فراوانی رسید. این کتاب را یکی از قویترین داستانهای ایرانی خواندهاند.<ref name="abedini" />