هوری‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز تصویر مرتبط و تکمیل معرفی |
جز تکمیل توضیحات |
||
خط ۴۷:
قبایلی که به زبان هوریانی سخن می‌گفتند در هزارهٔ دوم پ.م. در میانرودان شمالی و تا حدی در سوریه<ref>چناکه از برخی نام‌های امکنه و اشخاص بر می‌آید</ref> در سراسر فلات ارمنستان پراکنده بودند. اینان تا اواسط هزارهٔ یکم پ.م. در کنار قبایلی که منشأ دیگر داشتند باقی ماندند.<ref>ظاهراً [[ماتینیان]] که در آثار [[هرودوت]] و دیگر مؤلفان باستانی ذکری از ایشان رفته همان هوریان بوده‌اند</ref> زبان هوریان با [[اورارتو]]ییان خویشاوندی نزدیک داشت. نبشته‌ای به خط اکدی و به زبان هوریانی از شخصی به نام [[تیشاری]] پادشاه [[اورکیش]] و [[نامار|ناوار]] از ربع سوم هزارهٔ سوم پیش از میلاد در دست است. محل اورکیش مشخص نیست و مورد بحث می‌باشد.<ref>اینکه محل اورکیش را در بادی امر در مشرق دجله ذکر کرده بودند مورد اعتراض [[اکالاگان]] قرار گرفت و وی نقطهٔ مزبور را در [[میانرودان]] می‌داند</ref> ولی ناوار مسلماً مکانی است که بعدها نامار یا نامرو خوانده شد.<ref>در درّهٔ [[رود دیاله]]</ref>
در مشرق [[دجله]] و خاک [[آشور]] در هزارهٔ سوم پ.م.<ref>از روی اسامی خاص اشخاص</ref> وجود هوریان ثابت شده‌است و در هزاره دوم پ.م. نیز ایشان در ناحیه [[کرکوک]]<ref>[[آراپخا]]ی باستانی Arrapxa</ref> می‌زیسته‌اند. مدارک متقنی دربارهٔ نفوذ هوریان به نقاط شرقی‌تر در دست نیست. گرچه بعضی‌ها حدس زده‌اند نواحی آذربایجان و زنجان تا هزارهٔ یکم پ.م. ویژگی‌های هوریان را واجد بوده‌اند. برخی از هوریان احتمالأ از زمان قدیم در ناحیه دریاچه ارومیه (غربی) می زیسته اند و بخشی نیز شاید پس از استعمار آنجا توسط اورارتو در پایان قرن نهم و آغاز قرن هشتم پیش از میلاد، به آن نواحی کوچانده شده باشند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ ماد|نام خانوادگی=دیاکونوف|نام=ای. م.|ناشر=بنگاه ترجمه و نشر کتاب|سال=1345|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref>
== پانویس ==
| |||