مشی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مِشی''' یا '''ای''' یا '''هان''' یا '''مانما''' {{به ژاپنی|飯、めし、いい、はん、まんま}} یا به صورت مؤدبانه '''گُوهان''' [[خوراک|خوراکی]]ی است که پختن [[غلات|غلاتی]]ی مانند [[برنج]]، [[گندم]]، [[جو (گیاه)|جو]]، [[چاودار]] و [[یولاف]] و [[غلات]] تیرهٔ [[ارزن]] تهیه شده باشد. روش پختن آن اینست که مقدار نسبتاً زیادی آب به این غلات افزوده و تا زمانی که آب آن کاملاً برچیده شود؛ این غلات پخته می‌شوند. به عبارت دیگر به خوراکی که از بخارپز کردن این غلات به دست می‌آید، گوهان گفته می‌شود. بطورکلی به غذا نیز در زبان [[زبان ژاپنی|ژاپنی]] گوهان گفته می‌شود. در زبان کنونی مردم ژاپن، این واژه بخصوص به [[برنج ژاپنی]] پخته شده، اشاره دارد.

یکی از واژه‌های بسیار رایج ژاپنی برای غذا واژهٔ گوهان به معنای '''برنج پخته شده''' است. در ژاپن مایهٔ حیات را برنج می‌دانند نه [[نان]]. ژاپنی‌ها برنج خویش را در حد درخشش سفید یک [[مروارید]] درست می‌کنند. وقت پختن هم آشپز سعی می‌کند تا بخشی از لعاب لزجی برنج را حفظ کند تا اینکه محصول آب‌پز شده قدری چسبیده باقی بماند. به‌طوری‌که حتی یک‌دانهٔ برنج هم باقی نمی‌ماند که به دانهٔ دیگری نچسبیده باشد. در یک غذای سنتی، برنج کته‌مانند، جداگانه در یک کاسه سرو می‌شود تا همین طور سفیدی و درخشندگی خود را که با مادهٔ غذایی دیگری مخلوط نشده‌است، حفظ کند. حتی وقتی که آن را با غذای دیگری مثلاً نوعی خورش مخلوط می‌کنند، لایهٔ برنج در زیر آن خوراکی دوم قرار می‌گیرد تا اینکه خاصیت سفیدی و تازگی خود را حفظ کند. این مطلب را در [[دون‌بوری|دون‌بوری‌های]]‌های مختلف یا [[سوشی|سوشی‌های]]‌های مختلف مشاهده می‌کنیم. وقتی برنج به همراه گوشت یا سبزیجات سرخ می‌شود، مانند [[چاهان]]، غذای به دست آمده را عموماً خوراکی به سبک [[زبان چینی|چینی]] می‌دانند نه یک غذای سنتی ژاپنی.<ref>{{پک|کاسولیس|۱۳۸۷|ف=شینتو:راه به سوی خانه |ص=۴۰۰}}</ref>