ریمون آرون: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: سوربن⟸سوربن (دانشگاه)|سوربن |
||
خط ۴۳:
او در سال ۱۹۲۸ به خدمت نظام وظیفه رفت و دچار بحران روحی شد و همواره از پادگان محل خدمتش به عنوان «زندان نمور» یاد می‌کرد؛ بعد از آن در سال ۱۹۲۹ که بحران اقتصادی شکل گرفت و پدرش نیز ورشکسته شد، باعث شد او دو سال سخت را تجربه کند. آرون سال بعد یعنی سال ۱۹۳۰ به [[آلمان]] رفته و به عنوان مدرس زبان و دستیار بخش [[زبان‌های رومی‌تبار|زبان‌های لاتینی]] [[دانشگاه کلن]] فعالیت کرد و دو سال بعد با سوزان گشن، دانش‌آموخته ادبیات کلاسیک از [[سوربن (دانشگاه)|دانشگاه سوربن]] ازدواج کرد.
آرون در سال ۱۹۳۴ به پاریس بازمی‌گردد و سرپرستی مرکز اسناد اجتماعی دانش‌سرای پاریس را برعهده می‌گیرد. او تا سال ۱۹۳۹ استاد [[فلسفه اجتماعی|فلسفهٔ اجتماعی]] در دانشگاه [[تولوز]] بود. در [[جنگ جهانی دوم]] به [[ارتش آزادی‌بخش فرانسه]] در [[لندن]] پیوست و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵ سردبیر روزنامهٔ فرانسهٔ آزاد بود. پس از بازگشت به فرانسه به تدریس در مدرسهٔ ملی مدیریت، دانشگاه [[سوربن (دانشگاه)|سوربن]] (۱۹۵۵–۱۹۶۸) و [[کلژ دو فرانس]] (۱۹۷۰) پرداخت. در روزنامه‌نگاری نیز فعال بود و به مدت ۳۰ سال تا ۱۹۷۷، در روزنامهٔ [[فیگارو]] مقاله نوشت و پس از آن به هفته‌نامهٔ ''اکسپرس'' پیوست.
آرون به گفته یکی از شاگردانش، استنلی هوفمان، محدودیت‌هایش را می‌شناخت و در دهه ۱۹۳۰ و زمانی که در [[آلمان]] زندگی می‌کرد، تصمیم گرفت [[فیلسوف]] نشود و فکر می‌کرد کسانی مثل [[سارتر]] و [[آلکساندر کوژو]] و اریک ویل در این عرصه استعداد بیشتری دارند بنابراین بر آن شد که مطالعاتش را به ماهیت و شرایط موجود دانش تاریخی و سیاسی اختصاص دهد.
| |||