منشور استقلال اسرائیل: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۷:
|هدف= تشکیل [[اسرائیل|دولت یهودی]] در قسمتی از سرزمین تاریخی یهودیان، با پایان [[قیومیت بریتانیا بر فلسطین]].
}}
'''منشور استقلال اسرائیل''' {{به عبری|הכרזת העצמאות של מדינת ישראל}} در تاریخ [[۱۴ مه]] [[۱۹۴۸ (میلادی)|۱۹۴۸]] میلادی - [[۵ ایار]] [[۵۷۰۸ (عبری)|۵۷۰۸]] عبری - [[۲۴ اردیبهشت]] [[۱۳۲۷]] خورشیدی و هم‌زمان با پایان [[قیمومیت بریتانیا بر فلسطین]]، توسط اعضای مجمع موقت ملی اسرائیل به امضا رسید.
 
این منشور تلاش ملت یهود را برای بازگشت به سرزمین تاریخی قوم یهود و اعلام برپائی کشور مستقل [[اسرائیل]] بر اساس قطعنامه [[مجمع عمومی سازمان ملل]] بازگو می‌کند و به نام دولت آینده اسرائیل تعهد می‌دهد که [[مردم عرب|اعراب]] مقیم این کشور از [[آزادی]] و تساوی حقوق کامل برخوردار خواهند بود.<ref>[http://hamdami.com/MFAFA/ModernHistory/090508-IndependenceDeclaration.htm منشوری که استقلال اسرائیل را اعلام کرد] (''وزارت امور خارجه اسرائیل'')</ref>
خط ۱۴:
 
== تاریخچه ==
در تاریخ [[۱۴ مه]] [[۱۹۴۸ (میلادی)|۱۹۴۸]] میلادی ([[۲۴ اردیبهشت]] [[۱۳۲۷]] خورشیدی)، ۲۵۰ [[صهیونیست]] در موزه وقت [[تل‌آویو]] به آدرس «پلاک ۱۶، [[بلوار روتشیلد]]»، جلسه‌ای را تشکیل داده و تصمیماتی را اتخاذ کردند که آن جلسه را به یکی از مهم‌ترین و تاریخی‌ترین جلسات [[قرن بیستم]] تبدیل کرد.<ref>[http://www.guardian.co.uk/world/2008/apr/20/israelandthepalestinians?gusrc=rss&feed=fromtheobserver Israel: ۶۰ years of hope and despair], The Guardian</ref>
 
== متن منشور استقلال ==
 
[[پرونده:19480516 PalestinePost Israel is born.jpg|راست|بندانگشتی| شماره [[۱۶ مه]] ۱۹۴۸ روزنامه «فلسطین پُست» که بعدها به [[اورشلیم پست]] تغییر نام داد. در تیتر اصلی نوشته شده: '''«کشور اسرائیل متولد شد»'''.]]
 
«در سرزمین اسرائیل بود که ملت یهود به پا خاست و در همین سرزمین بود که چهره معنوی و ماهیت مذهبی و سیاسی این ملت شکل گرفت و از سیادت و حق حاکمیت ملی برخوردار گردید. در خاک [[سرزمین اسرائیل]] بود که [[یهودیت|یهودیان]] فرهنگ ملی و جهان‌شمول خویش را به وجود آوردند و [[تورات]] «کتاب کتاب‌های جاودانه» را برای جهانیان به ارمغان آوردند.
خط ۲۶:
به دلیل تعلقات تاریخی و سنتی، یهودیان در تمامی نسل‌های خود در [[علیا|آرزوی بازگشت]] به سرزمین اسرائیل و استقرار دوباره در میهن باستانی خود بوده‌اند و در نسل‌های اخیر بازگشت همگانی یهودیان به سرزمین اسرائیل رخ داده است، که در چارچوب پیشگامان و پیشاهنگان و مبارزان، روح یهودی را به این سرزمین بازگردانده‌اند؛ [[زبان عبری]] احیا شده‌است، شهرها و روستاهایی را شالوده‌ریزی کرده و برپا ساخته‌اند و کشوری شکل گرفته که بر اقتصاد و فرهنگ خود حاکم شده است و در واقع موجودیت اجتماعی، فرهنگی و ملی سرزمین اسرائیل را زنده کرده‌اند. این ملتی است که در اشتیاق صلح به سر می‌برد و از خود دفاع می‌کند و برکت پیشرفت برای زندگی همه ساکنان این سرزمین را بشارت می‌دهد و جان خود را در راه استقلال ملی خویش نثار می‌کند.
 
در سال [[۱۸۹۷ (میلادی)|۱۸۹۷]] میلادی، [[کنگره جهانی صهیونیسم]] با فراخوانی [[تئودور هرتسل|تئودور (بنیامین زئب) هرتسل]]، که رویای شالوده‌ریزی کشور یهود را بشارت داده بود، برپا گردید، و حق ملت یهود را برای برپایی کیان ملی در سرزمین پدری خویش اعلام کرد.
 
این حق در [[اعلامیه بالفور]] در تاریخ [[۲ نوامبر]] [[۱۹۱۷ (میلادی)|۱۹۱۷]] میلادی،۱۹۱۷، به رسمیت شناخته شد و [[مجمع عمومی ملل متفق]] آن را تصویب کرد. این مجمع به رابطه تاریخی ملت یهود و سرزمین اسرائیل اعتبار بین‌المللی بخشید و تائید کرد که ملت یهود از حق خویش برای بهره‌مند بودن از استقرار در خانه ملی خود برخوردار است.
 
فاجعه «شوآه» ([[هولوکاست]])، که طی آن میلیون‌ها نفر از یهودیان اروپا کشته شدند، بار دیگر به روشنی و بدون هیچ تردیدی ثابت کرد که راه‌کار معضل ملت یهود که از نداشتن مام میهن و استقلال برای خود ناشی می‌شد، برپاسازی دوباره کشور یهودی در سرزمین اسرائیل است. کشور یهود باید به روی همه یهودیان گشوده باشد و به ملت یهود مقام و جایگاه یک ملت متساوی‌الحقوق با سایر ملل را اعطا کند.
خط ۳۶:
در [[جنگ جهانی دوم]]، یهودیان بازگشته به سرزمین اسرائیل، تمامی توان خود را در اختیار مبارزه ملت‌های صلح‌خواه علیه [[آلمان نازی|نازی‌ها]] قرار دادند، و در این راه بهترین فرزندان خود را قربانی کردند و به گردونه مبارزه با نازی‌ها دست یاری دادند که از ثمرات این تکاپوی عظیم، همه ملل جامعه متحد جهانی بهره‌مند شدند.
 
در [[۲۹ نوامبر]] [[۱۹۴۷ (میلادی)|۱۹۴۷]] میلادی،۱۹۴۷، قطعنامه‌ای به تصویب [[مجمع عمومی سازمان ملل متحد]] رسید که مقرر می‌کند کشور یهودی باید در [[سرزمین اسرائیل]] برپا شود. در این قطعنامه از ساکنان سرزمین تاریخی اسرائیل خواسته شده که خود اقدام‌های لازم را برای اجرای مفاد این قطعنامه به عمل آورند. این قطعنامه مجمع عمومی [[سازمان ملل متحد]] که در آن حق یهودیان برای برپایی دوباره کشور خود مورد تائید قرار گرفته، ابطال ناپذیر است.
 
این حق مسلم ملت یهود است که مانند هر ملت دیگری از استقلال ملی برخوردار گردیده و دارای حاکمیت ملی خویش باشد.
خط ۴۲:
بنابراین ما، اعضای شورای مردمی، نمایندگان جامعه یهودی و جنبش [[صهیونیسم]]، هم‌زمان با پایان‌گرفتن [[قیومیت بریتانیا بر فلسطین|قیمومت بریتانیا براین خاک]]، در اینجا گردهم آمده‌ایم و به برکت حق طبیعی و تاریخی‌مان، و با تکیه بر مصوبه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، برپائی کشور مستقل یهودی در سرزمین اسرائیل را اعلام می‌کنیم.
 
ما تعیین می‌کنیم که از لحظه پایان‌گرفتن قیمومت بریتانیا، که امشب خواهد بود، از بامداد شنبه [[۶ ایار]] سال [[۵۷۰۸ (عبری)]] ([[۱۵ مه]] سال [[۱۹۴۸ (میلادی)|۱۹۴۸]] میلادی) و تا برپایی بنیادها و نهادهای حکومتی برگزیده مردم که امری واجب برای هر کشور است، و بر اساس قانون اساسی کشور که تصویب مجلس موسسان تدوین و تصویب خواهد شد، و این امر حداکثر تا [[۱ اکتبر]] [[۱۹۴۸ (میلادی)|۱۹۴۸]] میلادی انجام خواهد گردید، مجمع ملی به مثابه شورای موقت کشوری عمل خواهد کرد، و نهاد اجرایی آن، امور ملت را اداره خواهد کرد، و به مثابه دولت موقت کشور یهودی؛ کشور اسرائیل خواهد بود.
 
درهای کشور اسراییل به روی مهاجرت و [[علیا|بازگشت یهودیان]] و گردآوری پراکندگان در سراسر جهان گشوده‌است. دولت اسرائیل برای آبادانی و عمران این سرزمین به سود همه ساکنان آن تلاش خواهد کرد. کشور اسرائیل بر پایهٔ اصول [[آزادی]]، [[عدالت]] و [[صلح]] که آرمان و خواست همه [[پیامبران یهود]] بوده است، برپا می‌شود. کشور اسرائیل [[برابری اجتماعی|تساوی حقوق اجتماعی]] و [[آزادی سیاسی|سیاسی]] کامل را برای همه ساکنان آن، بدون تفاوت میان پیروان مذاهب، نژادها و جنسیت‌های مختلف رعایت می‌کند و [[آزادی مذهب]]، وجدان، زبان، آموزش و فرهنگ را محترم می‌شمارد. اسرائیل پاسدار [[بناهای مهم مذهبی اورشلیم|اماکن مقدس همه ادیان]] خواهد بود و به اصول [[منشور جهانی حقوق بشر]] وفادار خواهد ماند و برای اجرای قطعنامه ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ تلاش خواهد کرد و به هدف تامین وحدت اقتصادی سراسر این سرزمین، اقدام خواهد کرد.
خط ۵۴:
ما ملت یهود در سرزمین‌های پراکندگی را فرا می‌خوانیم تا با مهاجرت خویش به کشور نوپای اسرائیل آن را تقویت کنند و برای آبادانی کشور یهودی دست یاری دهند و در پیکاری که به هدف اجرای آرمان‌های دیرینه یهودیان به هدف بازرسیدن به نجات [[بنی اسرائیل|قوم اسرائیل]] جریان دارد سهیم گردند.
 
با توکل به صخره اسرائیل (پروردگار یکتا)، ما گردآمدگان در نشست مجمع موقت ملی در شهر [[تل‌آویو]]، امروز و در این شامگاه شنبه [[۵ ایار]] از سال [[۵۷۰۸ (عبری)|۵۷۰۸]] عبری ([[۱۴ مه]] سال [[۱۹۴۸ (میلادی)|۱۹۴۸]] میلادی) با امضای خود شاهدی بر اعلامیه استقلال در خاک میهن خود هستیم».
 
== پانویس ==