در مراحل سير ديني قوم يهود طي جريان رخت كشيدن عده ي عظيمي از يهوديان به اسكندريه، يهودانيهوديان اسكندريه بيش از يهودانيهوديان يهوديه آداب و رسوم يوناني را پذيرفتند و زبان عبري را فراموش كردند . بدين جهت لازم آمد كه تورات به زبان يوناني ترجمه شود، و در نتيجه ترجمه هفتاد تن يا ترجمه سبعيني Septuagint فراهم آمد. اسفار پنجگانه يا خمسه موسوي در اواسط قرن سوم ق.م ترجمه شد و ساير قسمت هاي تورات كمي ديرتر به زبان يوناني درآمدند. درباره ي ترجمه سبعيني افسانه هايي به وجود آمد، و اين نام بدين جهت بر اين ترجمه نهاده شد كه كار هفتاد مترجم بود. مي گفتند كه هر يك از اين مترجمان كتاب را مستقلاً ترجمه كردند و سپس چون ترجمه ها را برابر نهادند ديدند كه سر مويي با يكديگر اختلاف ندارند، زيرا كه همه آنان از آسمان ملهم شده بودند. با همه اينها، تحقيقات بعدي نشان داد كه ترجمه سبعيني غلطهاي فراوان دارد. پس از طهورظهور مسيح ، ديگر يهوديان اين ترجمه را كمتر به كار بردند و بيشتر به متن عبري تورات بازگشتند. اما بر خلاف يهوديان، مسيحيان نخستين - (كه از ميان آنان كمتر كسي زبان عبري مي دانست) - غالباً ترجمه سبعيني يا ترجمه هاي لاتيني اين ترجمه را به كار مي بردند. در قرن سوم به كوشش اوريگن متن بهتري فراهم شد، ولي كساني كه فقط زبان لاتيني مي دانستند ترجمه هاي بسيار مغلوطي در دست داشتند تا آنكه در قرن پنجم يروم قديس ترجمه ي معروف به ((ولگات)) Vulgate را تهيه كرد. كار وي ابتدا مورد انتقاد فراوان قرار گرفت؛ زيرا كه يروم در تهيه ي متن خود از يهوديان كمك گرفته بود ، و بسياري از مسيحيان مي پنداشتند يهوديان گفته هاي پيامبران را مخدوش ساخته اند تا به نظر نيايد كه آنان ظهور عيسي را از پيش بشارت داده اند. اما رفته رفته ترجمه ي يروم قديس مقبول افتاد، و اثر وي تا به امروز هم از نظر كليساي كاتوليك سنديت دارد .
