شمیم بهار: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Mazdakabedi (بحث | مشارکتها) ←انتقادات به او در زمینهٔ داستان: بهبود لحن |
Mazdakabedi (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵۲:
=== انتقادات به او در زمینهٔ نقد ===
جریان جدی و پی‌گیر [[نقد سینمایی]] در ایران (که اغلب پژوهش‌گران در نامیدن این دوره به‌عنوان «دورهٔ شکوفایی نقد ایران» هم‌نظرند) از دههٔ ۴۰ و توسط افرادی نظیر [[کیومرث وجدانی]]، [[پرویز دوایی]]، شمیم بهار، [[محمد تهامی‌نژاد]]، [[فریدون هویدا]]، [[هوشنگ طاهری]]، [[جمشید اکرمی]] و... آغاز می‌شود؛ اما توأمان با این شکوفایی و توسط تعدادی از بانیان همین شکوفایی جریان‌هایی شکل گرفت که الزاماً تأثیر مثبتی بر نقد ایران و آیندهٔ پیش‌رویش نگذاشت.<ref name="golku">خضرایی‌منش، امیر. «صندلی بگذاریم و بنشینیم و تاریخ پرافتخار نقدمان را نظاره کنیم!: حاشیه‌ای بر بررسی جریان انحطاط در نقد فیلم ایران»، دفترهای سپید بی‌گناهی، دوشنبه، ۵ بهمن ۱۳۸۸، ساعت ۱۴:۲۶.</ref>
شمیم بهار و دوستانش (و در ادامه مریدانش) به‌سوی گونه‌ای [[نخبه‌سالاری|نخبه‌گرایی]] بریده از جامعه روی آوردند که حاصلش نادیده گرفتن [[سینمای ایران]] و ساختن گونه‌ای هالهٔ اسطوره‌ای پیرامون خودشان بود. شمیم بهار فقط چند نقد انگشت‌شمار بر بهترین آثار سینمای پیش از انقلاب ایران نوشت، و در نقدهایش به مضحک‌ترین شکلی این آثار را تا جایی که می‌توانست کوبید. نقدهای بهار بر [[خشت و آینه]]<ref name="vaqegeraee">[http://www.noormags.ir/View/Magazine/ViewPages.aspx?numberId=6032&ViewType=1&PageNo=99 شمیم بهار، دربارهٔ یک تجربهٔ سینمایی، اندیشه و هنر، اردی‌بهشت ۱۳۴۵ (نقل از: واقع گرایی در سینمای ایران، صابره محمدکاشی، کتاب ماه هنر، مرداد و شهریور ۱۳۸۵، شماره ۹۵ و ۹۶، صفحه ۹۹)]</ref> و [[خانه سیاه‌است]] این را فریاد می‌زنند که مشکل او با این آثار مشکل سینمایی نیست، چون وقتی او به‌زور می‌خواهد دلیلی سینمایی برای ایرادگرفتن‌هایش بتراشد، نتیجهٔ کار به‌طرز آشکاری مضحک می‌شود.<ref>{{پک|جاهد|۱۳۷۷|ف=کارنامهٔ سینمایی یک شاعر...|ک=کتاب ماه هنر|ص=۳۹}}</ref> بهار در این نقدها تا آن‌جا که می‌تواند با لحنی هرچه تحقیرآمیزتر دربارهٔ [[سینمای ایران]] حرف می‌زند. چند سطر ابتدایی نقد بهار بر [[خانه سیاه‌است]] به صورت زیر است:
| |||