تاجیکی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباهیاب]]: ۱۳۷۸⟸۱۳۷۸ (خورشیدی)، زرافشان⟸زرافشان، ازبکستان|زرافشان |
||
خط ۲۷:
[[پرونده:Tajiks of Uzbekistan.PNG|بندانگشتی|250px|مناطق فارسیزبان ازبکستان]]
{{زبان پارسی}}
'''فارسی تاجیکی''' که از آن با نام '''زبان تاجیکی''' (забони тоҷикӣ) یا '''زبان فارسی تاجیکی'''<ref>Perry, J. R. (۲۰۰۵) A Tajik Persian Reference Grammar (Boston: Brill) ISBN 90-04-14323-8</ref> یا '''فارسی فَرارودی'''<ref>علی رواقی، فارسی فرارودی (تاجیکی)، نشر هرمس، تهران، ۱۳۸۳، شابک: ۹۶۴-۳۶۳-۲۳۷-۷.</ref> نیز یاد میشود، به گویشی از [[زبان فارسی]] گفته میشود که در [[آسیای میانه]] به ویژه در کشورهای [[تاجیکستان]] و [[ازبکستان]] رایج است. مجلس تاجیکستان در سال [[۱۳۷۸ (خورشیدی)]] (۱۹۹۹ میلادی) با حذف کلمه فارسی، نام قانونی زبان این کشور را تاجیکی اعلام کرد.<ref>http://www.cimera.org/files/camel/en/27e/MICA27E-Editorial.pdf</ref>
[[وامواژه|وامواژههایی]] از زبان [[زبان روسی|روسی]] و [[ازبکی]] وارد زبان تاجیکی شدهاست و افزون بر این در مواردی تاجیکان برای برخی معنیها و مفهومها، واژگانی را به کار میبرند که در ایران بسامد کمتری برای آن مفهوم دارند. برای نمونه در فارسی تاجیکی به [[خفاش]]، کورشب پرک، به [[فوتبالیست]]، فوتبالباز، به چای سبز، چای کبود، به بالگرد، چرخبال، به فرودگاه، خیزگه (محل برخاستن هواپیما) و به [[کتری]]، چایجوش، میگویند. با اینهمه، فارسی تاجیکی بسادگی برای ایرانیان قابل فهم است.
خط ۴۳:
۱. گروه شمال غربی که بیشتر لهجههای تاجیک تاجیکستان شمالی و ازبکستان را دربر میگیرد.
۲. گروه مرکزی که لهجههای ساکنان قسمت بالای «[[زرافشان، ازبکستان|زرافشان]]» و «[[رشتان]]» و «[[سوخ]]» را دربر دارد.
۳. گروه جنوبی یعنی لهجههای «[[بدخشان]]» و «[[کولاب]]».
|