مکتب در فرایند تکامل: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز افزودن {{بهبود منبع}} (توینکل) |
|||
خط ۴۵:
== نقدها ==
در میزگرد علمی که در ۲ خرداد ۱۳۸۷ در [[مجمع عالی حکمت اسلامی]] با حضور استادان حوزوی، [[محمدهادی یوسفی غروی]]، [[سید کاظم طباطبایی]] و [[محمدتقی سبحانی]] برگزار شد، نقدهای زیر به این کتاب وارد شد. این نقدها به دو دسته روشی و محتوایی قابل تقسیم است و بعدا در قالب کتابی با عنوان [[نقد و بررسی تطور تاریخی تشیع]] منتشر شد.
=== اشکالات روشی ===
خط ۵۸:
=== اشکالات محتوایی ===
* مؤلف ادعای خلافی را به قاطبه‌ی محدثین شیعه و سنی نسبت می‌دهد: این که آن‌ها در کتاب‌های خود احادیثی را نقل می‌کنند که خودشان بدان اعتقاد ندارند در حالی که چنین رویه‌ای تنها در بین گروهی به نام حشویه رایج بوده که جایگاهی در میان مسلمانان نداشتند.
* مؤلف در عنوان و موضوع فصل اول و دوم خود از دو اصطلاح بشری و فوق‌بشری برای اهل بیت استفاده کرده است در حالی که این دو اصطلاح را دقیق تعریف نکرده است. او ادعا می‌کند که صفات بشری ائمه شیعه از جمله عصمت، نصب، علم و واجب الطاعت بودن معلول الزامات و اقتضائات سیاسی و اجتماعی بوده در حالی که صفات فوق‌بشری آن‌ها ساخته غلاتی بوده که بعدا به کتب حدیثی شیعه وارد شده بدون این که راویان متوجه ساختگی بودن این‌ها شوند. او صفات علم و واجب الطاعت بودن ائمه را می‌پذیرد اما دو صفت دیگر را ناشی از تضعیف موقعیت سیاسی ائمه در دوره امام محمدباقر و امام جعفر صادق می‌داند چنان که شیعیان با ملاحظه این شرایط مجبور شدند با سلب توجه از عقیده‌ی امامت سیاسی آن‌ها به امامت دینی‌شان قائل شوند و لذا عقایدی مثل علم لدنی و عصمت و معجزات برای آن‌ها مطرح کنند. اما این ادعا «بسیار عجیب و غریب» و «سخت گزاف» است چرا که در تضاد با روایات و مصادر تاریخی متعدد است. حداقل شصت مدرک تاریخی شیعه و سنی به قول امام علی و دیگر ائمه وجود دارد که به صراحت و بعضاً علنی این ویژگی‌ها را به ائمه نسبت می‌دهند. به علاوه بر خلاف نظر نویسنده امامت سیاسی برای ائمه با وجود فراز و نشیب در فعالیت سیاسی آن‌ها همیشه ثابت بوده و به همین دلیل آن‌ها از طرف حاکمین وقت تحت حبس و فشار قرار می‌گرفتند. همچنین قرآن مقاماتی مثل معجزه و علم غیب را به برخی انبیاء و اولیاء الهی در گذشته نسبت داده است که ثابت می‌کند این مقامات غلو نیست.
* تنها سند ادعای نویسنده بر سابقه نداشتن اندیشه عصمت پیش از امام صادق نیز مقاله‌ی [[ویلفرد مادلونگ]] در دایره‌المعارف اسلام است. نویسنده اسناد دست اول را نادیده گرفته است. به علاوه محتوای سند ذکرشده‌ی مادلونگ برای این ادعا نیز نظر او را تأیید نمی‌کند. عقیده عصمت گرچه بعدا در میان شیعیان مشهور گردید اما اسنادی هست که اصحاب خاص امیرالمؤمنین و دیگر امامان به معصومیت ایشان باور داشتند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=۲۲ آبان ۱۳۹۰|وب‌گاه=[[مجمع عالی حکمت اسلامی]]|نشانی=http://
== یادداشت‌ها ==
| |||