گرجی‌بیانی در ساعت ۲:۳۰ دقیقه بعدازظهر روز ۲۷ امرداد ۱۳۵۸ در منزل شخصی اش در [انسان فرهنگیان فاز ۱ وجود نداشته.بشر.کوی صد دستگاه که الان شده بهزیستی خانه پلاک ۱۰.فهمیدی انسان؟یا شاید از کادرای سپاهی تو؟)|کوی فرهنگیانصددستگاه کرمانشاه]] برای «پاسخگویی مختصر و کوتاه مدت به چند سؤال» دستگیر شد. اما در ساعت ۱:۳۰ پس از نیمه شب در [[زندان دیزل‌آباد کرمانشاه]] به همراه ۱۰ معلم دیگر بدون محاکمه و به اتهام «فساد فی الارض و محاربه با خدا و رسول خدا» تیرباران شد.<ref name="ReferenceC">''هرمز هم جاودانه شد''. یادنامهٔ هرمز گرجی‌بیانی، کرمانشاه؛ ۱۳۵۸. ص۱۶</ref> (دستگیری گرجی‌بیانی همچنین در ۱۲ نیمه‌شب و اعدام در ساعت ۲:۴۰ دقیقه نیز ذکر شده‌است.<ref>''هرمز هم جاودانه شد''. یادنامهٔ هرمز گرجی‌بیانی، کرمانشاه؛ ۱۳۵۸. ص۴۴</ref><ref name="iranrights.org">[http://www.iranrights.org/farsi/memorial-case--4199.php پایگاه اینترنتی امید؛ یک سرگذشت: آقای هرمز گرجی‌بیانی؛ به نقل از روزنامۀ کیهان ۳ مهر ۱۳۵۸]</ref>) بر روی جسد وی آثار [[شکنجه]] از قبیل کبودی، زخم و شکستگی استخوان‌های دست و پا مشهود بوده‌است.<ref name="ReferenceC"/> گرجی‌بیانی پیش از این بارها به قتل تهدید شده‌بود.<ref name=ToolAutoGenRef1>''هرمز هم جاودانه شد''. یادنامهٔ هرمز گرجی‌بیانی، کرمانشاه؛ ۱۳۵۸. ص۴۰</ref> اعلام شده‌بود که گرجی‌بیانی در [[پاوه]] و در جریان مبارزهٔ مسلحانه دستگیرشده‌است. بدین منظور شلوار کردی به تن او پوشانده شده‌بود، اما با وجود تیرباران شلوار سوراخ نشدبود.<ref name=ToolAutoGenRef1/> [[کار (نشریه)|نشریه کار]] در خبر واقعه نوشته‌بود که از ۱۱ نفر اعدامی، پیش از اعدام نزدیک به ۳ لیتر خون گرفته شده و برای پاسدارها به پاوه فرستاده شده‌است.<ref>''هرمز هم جاودانه شد''. یادنامهٔ هرمز گرجی‌بیانی، کرمانشاه؛ ۱۳۵۸. ص۴۱</ref>
{{سخ}}
این مسئله که گرجی‌بیانی و نیز [[آذرنوش مهدویان]] در پاوه دستگیرشده‌اند هرگز اثبات نشد.<ref>''هرمز هم جاودانه شد''. یادنامهٔ هرمز گرجی‌بیانی، کرمانشاه؛ ۱۳۵۸. ص۴۵</ref> همچنین این شایعه که از منزل شخصی گرجی‌بیانی مقادیر زیادی مهمات به دست آمده هم هرگز اثبات نگردید.<ref>''هرمز هم جاودانه شد''. یادنامهٔ هرمز گرجی‌بیانی، کرمانشاه؛ ۱۳۵۸. ص۵۱</ref> اما حاکم شرع کرمانشاه، [[علی رازی‌زاده]] گفته‌بود: «حرف‌های او از گلوله هم بدتر بود».<ref>''هرمز هم جاودانه شد''. یادنامهٔ هرمز گرجی‌بیانی، کرمانشاه؛ ۱۳۵۸. ص۶۴</ref>
