سازمان پیمان مرکزی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰.۱) +مرتب (۱۴.۹ core): + رده:ائتلافهای نظامی سده ۲۰ (میلادی) |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۳۸:
'''سازمان پیمان مرکزی {{انگلیسی|Central Treaty Organization}} (سنتو) {{انگلیسی|CENTO}}''' در دوران [[جنگ سرد]] و با هدف مبارزه با [[شوروی]] و نفوذ [[مارکسیسم]] تشکیل شد. [[جورج کنان]] سفیر [[ایالات متحده آمریکا]] در سال ۱۹۴۷ در مقاله‌ای به دولت آمریکا پیشنهاد کرد برای مقابله با خطر توسعه طلبی [[شوروی]]، سیاست سد نفوذ را به دور [[شوروی]] به مرحله اجرا گذارد تا با گذشت زمان، نظام [[شوروی]] فروپاشد. پیمان‌های [[ناتو]]، [[سیتو]] و سنتو بر اساس این راهکار بوجود آمدند. پس از فروپاشی [[بلوک شرق]] این سازمان [[فلسفه]] وجودی خود را از دست داد.
در فوریهٔ ۱۹۵۵ عراق و ترکیه این پیمان را بستند و اعلام کردند که کشورهای عضو «جامعهٔ عرب» و «دیگر کشورهای علاقه‌مند به صلح و امنیت خاورمیانه» - که آن دو دولت آنها را به رسمیت شناخته باشند- می‌توانند به این پیمان بپیوندند. در ۱۹۵۵ ایران و بریتانیا و پاکستان به این پیمان پیوستند. انگلستان و آمریکا پیمان بغداد را در «حلقهٔ مالی» دفاع از خاورمیانه در برابر شوروی می‌دانستند. در مقابل و شوروی آن را ابزاری در دست تجاوزگرانی می‌دانست که «علاقه‌ای به صلح و امنیت بین‌المللی ندارند». در مه و ژوئن ۱۹۵۷ نمایندگان آمریکا به عضویت کمیته‌های اقتصادی و نظامی پیمان درآمدند، اما ایالات متحد خود به پیمان نپیوست. عراق پس از انقلاب ژوئیهٔ ۱۹۵۸،
در آن سال‌ها آمریکا از نفوذ [[شوروی]] در [[خاورمیانه]] نگران بود و نگرانی از [[جمال عبدالناصر]]، انگلستان را به فکر پیشگیری از نفوذ و گسترش نهضت مصر انداخته‌بود.
| |||