پارکینسون بر اساس دو علامت یا بیشتر از چهار علامت اصلی بیماری مشخص میشود. ارتعاش و لرزش دست و پا در حالت استراحت، کندی حرکات، سختی و خشک شدن دست و پا و بدن که البته در سن بالا وجود ندارد یا کمتر دیده شده و نداشتن تعادل این چهار علامت اصلی را تشکیل می‌دهند.
البته لازم به ذکر است که این بیماری چند بعد دارد.1_شروع بیماری از لوب مخچه که در همان مرحله اول سختی تعادل به وجود می آید.2_دردونیم کره ها که به صورت ضربدری بر اندام تاثیر میگذارد و معمولا دست ها تظاهرشان بیشتر است.3_ناحیه هشتی مغزی که محل اتساع دو نیم کره است و تداخلات مهمی در کارایی مغز اعم از اختلالات خواب .توهم دیدن مختل شدن حرکات ریتمی ماهیچه های مخطط مثل (درمورد روده بیمار یا اسهال خواهد بودویا دچار یبوست است)درمورد قلب با تپش وآریتمی قلبی همراه است وریه که نادر دیده شده تنگی های تنفس گذرا.لرزش ها حاکی از ناقص رسیدن پیامها به ماهیچه هاست(قوص رفلکس ناقص).به همراه ناکامل رسیدن پیامها به اعصاب محیطی از سوی عصب مرکزی در فرآیندی عصب محیطی قادر به شناخت وخواندن پیام نیست وبدین سبب ماهیچه یا دچار مشکل سفتی میشود(اسپاسم..در بیماران جوان)ویالرزش ماهیچه ای(در بیماران مسن)اتفاق می افتد. در مراحل اولیه بیماری، ارتعاش اندام ملایم و معمولاً در یک طرف بدن وجود دارد و احتیاجی نیز به درمان ندارد اما با پیشرفت بیماری فردی که دست لرزان خود را در جیب یا پشت خود پنهان می‌کند یا چیزی را برای کنترل ارتعاش مدام در دست می‌گیرد، دیگر قادر به پنهان کردن لرزشهای شدید اندام به ویژه به هنگامی که می‌خواهد تمرکز بیشتری به خود دهد نیست.
