هنرهای رزمی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Nikyo omote.jpeg|بندانگشتی|250px|یک تکنیک [[قفل مفصل]] در [[آیکیدو]]. این نوع فنون با ایجاد درد شدید حریف را وادار به تسلیم می‌کنند.]]

[[پرونده:Breaking technique.jpg|بندانگشتی|250px|شکستن اجسام سخت یکی از مهارت‌های اصلی در هنرهای رزمی است]]

اصطلاح هنرهای رزمی بیشتر به رشته‌های رزمی شرق آسیا مانند [[ووشو]] یا [[کونگ‌فو]]، [[کاراته]]، [[تکواندو]] اشاره دارد، اما رشته‌های غربی همچون [[بوکس]]، [[ساواته]]، [[پانکریشن]] و انواع [[کشتی (ورزش)|کشتی]] نیز در مجموعهٔ هنرهای رزمی قرار داده می‌شوند. از دیدگاه سلاح، هنرهای رزمی را می‌توان به سه گروه «مسلح»، «بی‌سلاح» و «مسلح و بی سلاح» تقسیم می‌شوند. اولی مهارت‌هایی چون [[تیراندازی با کمان]]، نبرد با [[نیزه]] و [[شمشیرزنی]] را شامل می‌شود و دومی یعنی رشته‌های مبارزهٔ بی‌سلاح بر ضربات دست و پا تأکید دارند سومی به هنرهای رزمی اشاره دارد که علاوه بر مبارزهٔ بی سلاح، مبارزهٔ مسلح نیز وجود دارد.

امروزه برخی مهارت‌های مبارزه با سلاح همچون [[کندو (ورزش)|کِندو]] (شمشیرزنی ژاپنی) و [[کیودو]] (تیراندازی با کمان ژاپنی) به عنوان یک رشتهٔ ورزشی تمرین می‌شوند و رشته‌های بدون سلاحی همچون [[کاراته]]، [[جودو]]، [[تکواندو]]، [[موای تای]]، [[ساندا]]، [[کیک بوکسینگ]] و [[جوجیتسو]] نیز به عنوان روش‌های دفاع شخصی تمرین می‌شوند. هنرهای رزمی [[ووشو]] یا کونگ‌فو، [[آیکیدو]] و [[هاپکیدو]] هم به عنوان هنرهای رزمی بی سلاح و مسلح تمرین می‌شوند. همچنین شکل‌های ساده شده‌ای از [[تای‌چی‌چوان]]، نوعی از [[ووشو]]<nowiki/>ی [[چینی]]، که از ماهیت رزمی خود خارج شده، به‌طور گسترده‌ای برای حفظ سلامتی تمرین می‌شوند. رشته [[ووشو]] یا کونگ فوی چینی تنها رشته‌ای است که در تمام مجموعه‌های ورزش‌های رزمی دسته‌بندی می‌شود.