جام جهانی فوتبال ۱۹۳۰: تفاوت میان نسخه‌ها

سیزده تیم <small>(آمریکای جنوبی (۷ تیم)، اروپا (۴ تیم)، آمریکای شمالی (۲ تیم))</small> به رقابت وارد شدند. به دلیل دشواری‌های سفر به آمریکای جنوبی تعداد تیم‌های اروپایی کمی توانستند به در نخستین جام جهانی شرکت کنند. تیم‌ها به چهار گروه تقسیم شدند و هر قهرمان هر گروه به نیمه نهایی می‌رسید. دو بازی نخست به‌طور هم‌زمان برگزار شدند و فرانسه ۴ - ۱ مکزیک را شکست داد و آمریکا ۳ - ۰ بر بلژیک چیره شد. [[لوسین لوران]] بازیکن تیم ملی فوتبال فرانسه نخستین گل در تاریخ جام جهانی را به ثمر رساند و [[جیمی داگلاس]] دروازه‌بان آمریکا با بسته نگه داشتن دروازه تیمش در مرحله گروهی نخستین [[دروازه‌بسته]]<ref> clean sheet</ref> رسمی را به نام خود ثبت کرد.

شش کشور [[مجارستان]]، [[اسپانیا]]، [[ایتالیا]]، [[هلند]]، [[سوییس]] و [[اروگوئه]] نامزد برگزاری نخستین دورهٔ جام جهانی بودند. اما اروگوئه برای یکصدمین سالگرد استقلال کشورشآن کشور و با توجه به اینکه صاحب دو عنوان قهرمانی [[المپیک]] در سال‌های [[بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۲۴|۱۹۲۴]] و [[بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۲۸|۱۹۲۸]] شده بود و با اعمالبااعمال نفوذ ژول ریمه در حالیکه هیچ‌درحالیکه کدامهیچ‌یک از شرایط میزبانی را دارا نبود،بهنبود، به عنوان اولین میزبان این رویداد جهانی برگزیده شدشود. نبود ورزشگاه مناسب،مهمترینمناسب، مهمترین مشکل در راه میزبانی بود. مردم اروگوئه با بسیج عمومی،تمامیعمومی، تمامی تلاش خود را نمودند تا ورزشگاهی عظیم در [[مونته‌ویدئو]] برپا نمایند. این ورزشگاه ۸۰ هزار نفری که با تلاش شبانه‌روزی مردم ساخته شد،توسطشد، توسط خوان اسکاسو طراحی شده بود و به مناسبت صدمین سالگرد استقلال اروگوئه،ناماروگوئه، نام سنتناریو برآن نهاده شد. دیدار افتتاحیه در این ورزشگاه برگزار نشد،چوننشد، چون هنوز بتونهای آن خشک نشده بود.اسپانیا،هلند اسپانیا، هلند و ایتالیا در اعتراض به میزبانی اروگوئه از حضور در جام خودداری کردند. کشورهای شمال اروپا هم تمایلی برای شرکت از خود نشان ندادند.درنهایت،تنها درنهایت، تنها ۱۳ کشور از ۴۱ عضو فیفا در مسابقات حضور یافتند. [[اروپا]] ۴ تیم ضعیف خود [[تیم ملی فوتبال بلژیک|بلژیک]]، [[تیم ملی فوتبال فرانسه|فرانسه]]، [[تیم ملی فوتبال رومانی|رومانی]] و [[تیم ملی فوتبال یوگسلاوی|یوگسلاوی]] را به دلیل مسافت و هزینهٔ سنگین به این مسابقه‌ها فرستاد. این چهار تیم توسط یک کشتی به نام کونته ورد عازم آمریکای جنوبی شدند و پس از سه هفته به سواحل اروگوئه رسیدند.

از ۲۵ دیدار انجام شده هیچ بازی به تساوی نینجامید. پیروزی [[تیم ملی فوتبال یوگسلاوی|یوگسلاوی]] بر [[تیم ملی فوتبال برزیل|برزیل]] که یکی از امیدهای قهرمانی بود از شگفتی‌ها آن دوره از مسابقه‌ها شمرده شد تا خیال دیگر تیم‌ها آسوده شود.

دیدار [[تیم ملی فوتبال آرژانتین|آرژانتین]] و [[تیم ملی فوتبال شیلی|شیلی]] آنقدر خشن بود کهتا پلیس پیش از پایان نیمهٔ نخست مجبور به مداخله گردید.

[[گیرمو استابیله]] مهاجم آرژانتینی فقط در تنها چهار دیداریدیدار که در آن حضور داشت، ۸ گل به ثمر رساند.

در فینال مسابقه‌ها بر اساس تعیین سکه،نیمهٔسکه، نیمهٔ یکم با توپ آرژانتینی‌ها و نیمهٔ دوم با توپ اروگوئه‌ی‌ها آغاز گردید که نیمهٔ یکم ۱ – ۲ به سود آرژانتین پایان یافت. در نیمهٔ دوم اروگوئه‌ای‌ها با توپ خود سه بار دروازهٔ آرژانتین را گشودند. یکصد هزار نفر بینندهٔ دیدار پایانی بودند. روز پس از دیدار پایانی آرژانتینی‌ها برای ناراحتی شکست به کنسولگری اروگوئه در [[بوئنوس‌آیرس]] یورش بردند.