واخان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Kourosh Tehrani (بحث | مشارکت‌ها)
خنثی‌سازی ویرایش 23968746 توسط 178.11.176.156 (بحث)
برچسب: خنثی‌سازی
خط ۴۶:
[[مکان‌نگاری]] واخان به‌دلیل وجود قله‌های بلند در آن که از ۲۵۰۰ تا تقریباً ۷۵۰۰ متر می‌رسند، این منطقه را از وقایع سیاسی شگرف معاصر در کشورهای پیرامون آن مصون نگه داشته‌است. مجموعۀ بزرگی از سنگ‌نوشته‌ها و نقوش روی صخره‌ها مبتنی بر این واقعیت است که واخان از [[دوره پارینه‌سنگی]] (۱۰۰٫۰۰۰ سال پیش) گذرگاه مهمی برای انسان‌ها بوده. این منطقه که در امتداد [[جاده ابریشم]] واقع بوده، محل تلاقی بین مناطق مهم بازرگانی در غرب [[چین]] باستان و [[مدیترانه]] بوده و ۱۷۰۰ سال، از سدۀ چهارم پیش از میلاد تا حملۀ مغول در سدۀ چهاردهم میلادی، تجارت و بازرگانی در این منطقه رونق داشته‌است. کمااینکه منابع اولیۀ چینی از سدۀ هفتم میلادی نیز از اهمیت واخان در مناسبات بازرگانی در عصر [[دودمان تانگ]] خبر داده‌اند.<ref name="Andy Miller 2009"/>
 
در سده دهم میلادی ساکنان این نواحی را بت‌پرستان تشکیل می‌دادند. گرچه ظاهراً از لحاظ سیاسی مطیع اسلام بوده‌اند. به گفته [[ابن خردادبه]] واخان ۲۰۰۰۰ درهم (طبق یک نسخه خطی دیگر: ۱۰۰۰۰ درهم) و شُغنان- ۴۰۰۰۰ (طبق نسخه خطی دیگر: ۴۰۰۰) و کران ۴۰۰۰ درهم خراج می‌پرداختند. یعقوبی از «خمار بک سلطان شوغنان و بدخشان» یاد می‌کند. مارکوپولو ساکنان واخان را مسلمان می‌داند. در ناحیه واخان از وجود کان‌های زر و سیم سخن رفته‌است. جاده بازرگانی که به تبت یعنی به بخش علیای شط هند- که ساکنان آن از مردم تبت بودند- منتهی می‌شده از واخان و [[شغنان]] عبور می‌کرده. از آن ناحیه مشک وارد می‌کردند. مارکوپولو از‌‌ همان نواحی گذشته به [[کاشغر]] رسید. ولی برروی هم این سرزمین‌ها سخت‌گذر بوده و به درد زندگی صحرانشینی نمی‌خوردند و بدین سبب کمتر مورد تطاول مهاجمان بیگانه قرار- گرفتند و تاکنون ساکنان آریائی آن مصون مانده‌اند.<ref>واسیلی ولادیمیروویچ، بارتولد: ترکستان‌نامه: ترکستان در عهد هجوم مغول؛ ترجمه کریم کشاورز. تهران: نشر آگاه، ۱۳۶۶. ص۱۲۴.</ref>
 
در سفرنامه‌های [[مارکو پولو]]، تاجر و جهانگرد [[ونیز|ونیزی]]، از سال ۱۲۷۱ میلادی، و [[میرزا محمد حیدر]]، که در سال ۱۵۴۵ میلادی از هند آمده و از این منطقه عبور کرده بود، و همچنین در سفرنامۀ [[بنتو د گوئیس]] (Bento de Góis) که در سدۀ هفدهم میلادی در طی سفرش از [[چین]] به [[هند]] از این منطقه گذر کرده بوده، از واخان یاد شده‌است.