نماد: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Hootandolati (بحث | مشارکتها) حذف موارد اضافه شده بدون توجه به کپی رایت |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳:
«نماد» کلمهای است که معانی مختلفی دارد. نمادها زندگی بشر را آکنده اند، و در گفتمانهای تخصصی و نیز در زندگی روزمره به کار می روند. معمولاً نماد به معنای نشانه یا نوعی کنش است که قرار است براساس مجموعه ی هنجارها یا قراردادهای مشترکی معنایی را به فردی دیگر انتقال دهد. پس از آن جا که نماد جایگزین چیز دیگری است حامل و ناقل معناست، هرچند که میان نماد و آن چیز پیوندی ضروری وجود ندارد (بنابراین کاربرد و معنای نماد تابع قرارداد است و این مفهومی است که پیرس در نشانهشناسی خود به کار می برد).<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی=ادگار،اندرو و سج ویک،پیتر |مترجم= مهران مهاجر و محمد نبوی |کتاب=مفاهیم بنیادی نظریههای فرهنگی |ناشر=اگه |سال=۱۳۸۷ | =۲۸۳}}</ref>
شاید تنها نیرویی که بتوان با اطمینان آن را ویژه انسان دانست توانایی اندیشیدن انتزاعی و نمادپردازی باشد. اندیشه انتزاعی هنگامی شکل میگیرد که به مفاهیم تجریدی (آنچه حسهای پنجگانه از درکش ناتوانند) فکر میکنیم. نمادپردازی نیز آنجایی آغاز میشود که انسان برای یک جسم یا مفهوم، نامی (برچسب یا واژهای) بر میگزیند و یا آن را با شکل، رنگ یا علامتی به تصویر میکشد.
بدینترتیب انسان توانسته با رمزگذاری اندیشههایش در قالب نمادهای کلامی یا شمایلی راهی برای ماندگار کردن آنها بیابد. جانوران دیگر همواره ناچار به تکرار آزمون و خطاهای اجدادی برای بقا هستند، اما انسان با ابداع دو دسته رمزگان خاص خودش زبان و الفبا، توانسته دانستهها و تجربههایش را به همنوعانش انتقال دهد و برای نسلهای آتی بهجا نهد. سپس برپایه آنها رمزگانهای پرشمار دیگری همچون هنرها، ادیان، اساطیر، دانشها و... را بنا کرده تا انسانی گردد که امروز هست. مهمترین دلیل پیشرفتهایی که انسان را از جانوری آسیبپذیر تا راس هرم غذایی زمین بالا کشانده، همین توان رمزگذاری و رمزگشایی با بهره از نمادها است که به انباشت دادههای اطلاعاتی و رشد روزافزون و شتابنده دانایی و توانایی انسان انجامیده است.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= طاهری|نشانی= http://tsaart.eshragh.ir/Portal/home/?news/3640/624698/627768/%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%DA%A9%D9%87%D9%86-%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88%D9%87%D8%A7--%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%B5%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86-%D8%B7%D8%A7%D9%87%D8%B1%DB%8C|نام= صدرالدین|کتاب= نشانهشناسی کهنالگوها در هنر ایران باستان و سرزمینهای همجوار| ناشر= تهران: شورآفرین |سال=۱۳۹۶، صص ۱۲–۱۳}}</ref>
'''نماد''' کلمهای است که معنایی فراتر یا غیر از لفظ خود را القا میکند.<ref>محمد رضا نظری دارکولی، راهنمای داستاننویسی، انتشارات آریابان، شابک: ۷-۵۶-۷۱۹۶-۹۶۴-۹۷۸</ref>
|