میرفندرسکی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مولانا ابوالقاسم بن ابوطالب میرحسینی فِندِرسکی''' مشهور به '''میرفندرسکی''' (حدود [[۱۰۱۹]]-[[۹۴۲]][[خورشیدی]]/۱۰۵۰–۹۷۰[[هجری قمری|ه‍. ق]]/۱۶۴۰–۱۵۶۳م)، حکیم و دانشمند دوره [[صفویان|صفوی]] است. نیاکان او از سادات بزرگ [[استرآباد]] و از نوادگان [[موسی کاظم]] بودند<ref>[http://www.shaaer.com/articles/viewarticle-28167.aspx زندگی‌نامه میرفندرسکی]</ref> و جد وی به نام «میرصدرالدین» در روستای جعفرآباد نامتلو از توابع [[فندرسک]] [[استرآباد]] صاحب زمین بود و پس از تاجگذاری [[شاه عباس یکم]] (۹۹۶ [[هجری قمری|ه‍. ق]]) به دربار او پیوست. پدرش میرزابیک نیز در دستگاه شاه عباس خدمت می‌کرده‌است و مورد احترام بوده‌است.

 

 

میرفندرسکی از معاصران [[میرداماد]] و [[شیخ بهایی]] و آقا [[حسین خوانساری]] و [[ملاصدرا]] بوده‌است و چندین تن از مدرسان حکمت معروف آن دوره، مانند [[ملاصادق اردستانی]]، [[محمدباقر سبزواری]]، آقا[[حسین خوانساری]]، [[میرزا رفیعای نائینی]] و [[شیخ رجبعلی تبریزی]] از شاگردان او بوده‌اند.

۱. مهم‌ترین اثر میرفندرسکی رساله فارسی معروف به [[صناعیه]] است که به عنوان «حقایق الصنایع» نیز شهرت دارد. او در این رساله [[صناعت]] را به مفهومی بسیار گسترده و به معنی هرچیز که از نیروهای عقلی و کاری آدم به ظهور و حصول پیوندد، گرفته‌است.

 

# رساله در تشکیک؛ نامه‌ای است رساله مانند که فندرسکی در پاسخ به پرسشی که [[آقا مظفر کاشانی]] دربارهٔ مسئله تشکیک در ذاتیات از او کرده بود نوشته‌است. میرفندرسکی در این نامه به شیوه مشائیان سخن می‌گوید و برخلاف [[اشراقیان]] که به تشکیک در ذاتیات قائلند. او ذاتیات را مقول به تشکیک نمی‌داند.

# رساله در [[کیمیا]] به [[فارسی]].