فوتوریسم: تفاوت میان نسخه‌ها

آینده‌گری نخست جنبشی ادبی برخاسته از ذهن [[فیلیپو تومازو مارینتی]] شاعر [[مردم ایتالیا|ایتالیایی]] (۱۹۰۸) بود که بعدها در نقاشی تأثیر گذاشت. آینده‌گری در اصل جنبشی برخاسته از شهر [[میلان]] بود و به صورت طغیان [[دگراندیشان|روشن فکران]] جوان بر ضد رخوت کالبد فرهنگی و تاریخی [[ایتالیا]] در [[سده ۱۹ (میلادی)|سده ۱۹]] پدیدار شد. بخشی از جنبش آینده‌گری برخاسته از شخصیت پرشور [[فیلیپو تومازو مارینتی|مارینتی]] بود. آینده‌گری مارینتی و پیروانش در فلسفه‌های [[هانری برگسون]] و [[فردریش نیچه]] ریشه داشت که به نوعی [[طغیان گری]] و [[آنارشیسم]] در رفتار آنهاآن‌ها تبدیل شد.

در ایتالیا فوتوریست‌ها به حرکات [[فاشیسم]] خیلی علاقه داشتند و از بسیاری از نظرات فاشیسم پشتیبانی می‌کردند. فوتوریست‌ها حرکت‌های مدرن می‌کردند و فاشیسم را قدرتی می‌دیدند که با آن می‌توانستند ایتالیا را کشوری مدرن بکنند. مارینتتی، که یکی از فوتوریست‌ها مهم بود، گروه سیاسی فوتوریست‌ها را در سال ۱۹۱۸ به وجود آورد. این گروه یک سال بعد از ایجادش در [[حزب ملی فاشیست]] [[موسولینی]] ادغام شد و از اولین پشتیبانان موسولینی شدند. به همین دلیل دولت خیلی از فوتوریست‌ها را به رسمیت شناخت و به آنهاآن‌ها کار دادند.

در [[ایتالیا]] آینده‌گری رشد کرده و از جنبش‌ها دیگر استفاده کردند. در معماری این اتفاق خیلی بیشتر بود و آینده‌گری به طرف [[کمینه‌گرایی]] و [[عقل‌گرایی]] رفت. بعد از سالهای ۱۹۲۰ و ۱۹۴۰ چند ساختمان دولتی در سبک آینده‌گری ساخته شدند که در بین آنهاآن‌ها ایستگاه راه‌آهن [[ترنتو]] است که [[آنجیولیو مازونی]] آنراآن را ساخت.

آینده‌گرها نگاهی طغیان‌گر به [[تاریخ]] و مظاهر [[تمدن]] داشتند و در بیانیه‌های خویش به نابودی آنهاآن‌ها رای می‌دادند و از مظاهر [[مدرن]] بشریت ستایش می‌کردند. آنان خواهان نابودی [[موزه]]ها و [[کتابخانه|کتابخانه‌ها]] و چیزهای از این قبیل بودند که نمادهای قدیم و [[تمدن|تمدن‌های]] پیشین را در خویش نگهداری می‌کردند. به همین خاطر جنبش فوتوریسم یکی از ریشه‌های پیدایش [[فاشیسم]] در [[ایتالیا]] شد.

هنرمندان آینده‌گر تأکید زیادی بر یکی شدن نقاشی و تماشاگر داشتند و می‌گفتند «باید تماشاگر را در مرکز نقاشی قرار داد تا به درک اجتماعی حیرت‌آور درون نقاشی‌های این سبک پی ببرد» و این امر باعث پدید آمدن دیدگاه ماشینی و [[مدرن]] آن‌ها نسبت به نقاشی شد. آنهاآن‌ها به کشفیات و دیدگاه‌های علمی با تحسین بسیاری نگاه می‌کردند و بر روی حرکت در نقاشی تأکید زیادی می‌کردند که این امر باعث پیدایش «کارتون» یا [[پویانمایی]] شد.

پیکرسازی آینده‌گری{{مدرک|«پیکرسازی آینده‌گرانه/آینده‌گرایانه» نیست؟}} نیز از اصول کلی آینده‌گری پیروی می‌کرد. نمادهای کهن پیکرتراشی را به چالش می‌کشید و از ابعاد و فضاهای متداول انتقاد می‌کرد. اجسام آنهاآن‌ها به مانند اشیائی توپر بودند که اصول خطوط متمایز کنندهمتمایزکننده را از آنهاآن‌ها گرفته بودند و ساختمان محیطی آنهاآن‌ها بدون توجه به طبیعت و حقیقت اجسام به نمایش درمی‌آمد. از معروفترین [[پیکرتراشان]] آینده‌گر می‌توان به [[بوتچونی]] اشاره کرد که تندیس‌واره‌هایی توپر با حرکتی نهانی خلق می‌کرد.

بیانیه‌های [[پیکرتراشی]] آینده‌گری حتی از بیانیه‌های نقاشی آنهاآن‌ها تا حدی مهم‌تر به نظر می‌رسید زیرا منجر به تولد مکتب‌های [[مدرن]] مانند [[دادائیسم|جفت و جور کاری دادائیسمی]]، [[کانستروکنیویستی]] و [[سورئالیست]]ی در سالهای بین ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۹ شد.