برادران تاویانی از کودکی با هم به سینما می‌رفتند و پس از بازگشت به خانه، داستان فیلم را با جزئیات برای مادرشان در آشپزخانه تعریف می‌کردند. اثرگذارترین فیلم بر آن دو [[آلمان، سال صفر]] ساخته [[روبرتو روسلینی]] بود که آنهاآن‌ها را با جنبش [[نئورئالیسم (سینما)|نئورالیسم]] آشنا کرد. آنهاآن‌ها در جوانی، تحت تاثیرتأثیر جنبش [[نئورئالیسم (سینما)|نئورالیسم]] و سیاست روز، نمایش‌هایی را در زادگاهشان [[سن مینیاتو]] اجرا می‌کردند.<ref name=":0">{{یادکرد وب|نویسنده=یوسف لطیف پور-روزنامه‌نگار سینمایی|کد زبان=fa|تاریخ=۲۹ فروردین ۱۳۹۷|وب‌گاه=بی‌بی‌سی فارسی|نشانی=http://www.bbc.com/persian/arts-43796388|عنوان='سن میکله یه خروس داشت': درس‌های برادران تاویانی از توسکانی تا تهران}}</ref>
این دو، از کارگردانان برجسته نسل میانیِ [[سینمای ایتالیا]] محسوب می‌شدند. آنهاآن‌ها فیلم‌های کوتاه و بلند بسیاری تولید کردند. نزدیکی این دو برادر به یکدیگر به حدی بود که [[مارچلو ماسترویانی]] بازیگر مشهور ایتالیایی هر کدام را با نام هر دو صدا می‌زد و آنهاآن‌ها را «پائولوویتوریو» می‌خواند.<ref>{{یادکرد خبر|کوشش=euronews|تاریخ=2018-04-15|عنوان=تاویانی، کارگردان «سزار باید بمیرد» درگذشت|نشانی=http://fa.euronews.com/2018/04/15/italian-film-director-of-caesar-must-die-vittorio-taviani-dies-at-88|زبان=fa|تاریخ بازبینی=2018-04-18}}</ref>
برادران تاویانی در دهه ۱۹۶۰ میلادی کار خود را در عرصه سینمای [[موج نوی ایتالیا]] آغاز کردند. آغاز اوج دوره کاری آنهاآن‌ها در اوخر دهه ۱۹۷۰ بود. دو فیلم «[[سن‌میکله یک خروس داشت]]» (۱۹۷۱) ([[درام]] برگرفته از رمان [[لئو تولستوی]]) و «[[پدرسالار (فیلم)|پدرسالار]]» (۱۹۷۷) با سرمایه‌گذاری تلویزیون ملی ایتالیا ساخته شدند. در نخستین شب پخش «پدر سالار» ۱۷ میلیون نفر این فیلم را تماشا کردند.<ref name=":0" />
موفقیت بعدی آنهاآن‌ها شب سن لورنزو (۱۹۸۱) و کائوس {هرج و مرج} (۱۹۸۴) بودند. پس از نزدیک به سه دهه آنهاآن‌ها بار دیگر با فیلم [[سزار باید بمیرد]] (۲۰۱۲) درخشیدند.<ref name=":0" />
آخرین فیلم مشترک آنهاآن‌ها «یک سؤال خصوصی» محصول ۲۰۱۷ بود.<ref name=":0" />
