پارک چونگ هی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Fatemibot (بحث | مشارکت‌ها)
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏top: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB
خط ۴۶:
'''پارک چونگ هی''' (''به [[زبان کره‌ای|کره‌ای]]'': 박정희){{رچ}} ([[۱۹۱۷ (میلادی)|۱۹۱۷]] - [[۱۹۷۹ (میلادی)|۱۹۷۹]]) تیمسار ارتش، سیاست‌مدار و رئیس جمهور [[کره جنوبی]] (از سال ۱۹۶۳ تا هنگام مرگ) بود. دوران ۱۸ ساله حکومت او، رشد اقتصادی بسیار چشمگیری را برای کشورش به همراه داشت که در ازای محدودیت آزادی‌های مدنی و سرکوب فعالیت‌های سیاسی دگراندیشان به دست آمد.
 
پارک در یک خانواده روستایی فقیر به دنیا آمد و پس از معلمی در مدرسه ابتدایی، در سال ۱۹۳۷ از دانش‌سرای دبیران ابتدایی تائِگو با نمرات بالا فارغ التحصیلفارغ‌التحصیل شد. در این زمان، کره مستعمره [[ژاپن]] بود. او پس از پذیرفته شدن در یک دانشکده افسری [[ژاپن]]ی، با درجه ستوان دومی در [[ارتش ژاپن]] در زمان [[جنگ جهانی دوم]] خدمت کرد و با استقلال [[کره (کشور)|کُره]] از ژاپن در پایان جنگ، به عنوان افسر در ارتش کره پذیرفته شد. پارک در جریان [[جنگ کره]] به درجه سرتیپی (سال ۱۹۵۳) رسید که ۸ سال بعد به تیمساری ارتقا پیدا کرد. در همان سال، او یک کودتای بدون خونریزیخون‌ریزی را رهبری کرد که جمهوری دوم را سرنگون ساخت. پارک تا دو سال و پیش از انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور کشور، ریاست شورای موقت حاکمیت را به عهده داشت. او برای ۲ دور دیگر نیز، رئیس جمهور جمهوری سوم کره جنوبی شد.
 
«پارک چونگ هی» در دوران حکومتش، سیاست «دموکراسی هدایت‌شده» را دنبال کرد که به محدودیت آزادی‌های فردی، سرکوب مطبوعات و احزاب مخالف و کنترل نظام قضایی و دانشگاه‌ها انجامید. او سازمان اطلاعات و امنیت مخوف کره جنوبی به نام کِی‌سی‌آی‌اِی (KCIA) را سازماندهی نموده و گسترش داد و مدعی بود که تمامی اقداماتش برای مبارزه با [[کمونیسم]] لازم و ضروری است. در زمینه سیاست خارجی، پارک به روابط نزدیکش با [[ایالات متحده آمریکا]] مانند قبل ادامه داد و بیش از ۳۰۰،۰۰۰ نفر از نیروی ارتش کره جنوبی را برای جنگیدن در کنار نیروهای آمریکایی به [[جنگ ویتنام]] اعزام داشت. برنامه‌های اقتصادی ابداعی «پارک»، کشورش را به یکی از کشورهای با سریعترین رشد اقتصادی در جهان تبدیل کرد و در واقع آنچه «معجزه اقتصادی» کره جنوبی نامیده میشد، بیشترش مدیون برنامه‌های او بود که میخواست با الگو قراردادن ژاپن، کره را به یک جامعه سرمایه‌داری پویا در آسیا تبدیل کند. با اینحال این پیشرفت به قیمت دستمزد کم کارگران، ساعات کاری بالا و سرکوب مخالفتها، حاصل شد.