فندر استرتوکستر: تفاوت میان نسخه‌ها

|تنوع رنگ = '''سری استاندارد''' (از ۲۰۰۹): قهوه‌ای روشن، سیاه، سفید یخچالی، آبی نفتی، قرمزآلبالویی، زرشکی{{سخ}}'''سری امریکن استاندارد'''(از ۲۰۰۸): سیاه، سفیداستخوانی، سفید صدفی، قهوه‌ای ۳رنگ، خاکستری نقره‌ای، قرمز براق(در مدل تهیه شده از چوب توسکا)، قهوه‌ای روشن تا قرمز.{{سخ}}'''سری امریکن اسپشال'''(از ۲۰۱۰): قهوه‌ای ۳رنگ، قهوه‌ای ۲رنگ، سیاه، قرمزآلبالویی.{{سخ}}'''سری امریکن دیلاکس''': کهربایی، نقره‌ای روشن، سیاه براق، قهوه‌ای ۳رنگ، قهوه‌ای تنباکویی، قهوه‌ای روشن تا قهوه‌ای متمایل به قرمز، سفیداستخوانی صدفی، سیاه، زرد عسلی، قرمز آلبالویی، شکلاتی، قهوه‌ای ۲رنگ.(برای بعضی مدل‌های ویژه کارخانه‌ای): آبی نفتی، سبز یشمی، آبی کوبالت براق، سفیدشیری، قرمز روشن، نقره‌آبی، آلبالویی روشن.{{سخ}}'''سری های‌وی وان''' زرشکی، سیاه دودی، سفید روشن، قهوه‌ای ۳رنگ، آبی آسمانی، زرد عسلی.

}}

'''فندر استرتوکستر''' {{انگلیسی|Fender Stratocaster}} مشهور به «استرتو» نام یک مدل [[گیتار الکتریک]] است که توسط [[لئو فندر]]، جرج فالرتون و فردی تاوارس در ۱۹۵۴ طراحی شده است و تا به امروز توسط شرکت [[شرکت لوازم موسیقی فندر|فندر]] به تولید انبوه رسیده است. این مدل، یک [[گیتار]] ساخته شده از دو بخش مجزاست با سردسته‌ای بزرگ و نسبتاً سنگین که برای ایجاد تعادل در هنگام نوازندگی ایستاده بدینگونه طراحی شده است. استرتو فندر یکی از محبوب‌ترین مدل‌های ساخته شده این شرکت است و تا به امروز [[نوازنده گیتار|نوازندگان گیتار]] بسیاری از این مدل بهره بردند، از این قبیل هنرمندان می‌توان به [[جیمی هندریکس]]، [[دیوید گیلمور]]، [[باب دیلان]]، [[ریچی بلکمور]]، [[مارک نافلر]]، [[اریک کلاپتون]] و [[اینگوی مالمستین]] و... اشاره کرد.

 

{{داده‌های کتابخانه‌ای}}

 

[[رده:گیتار الکتریک فندر]]

[[رده:معرفی‌شده‌های ۱۹۵۴ (میلادی)]]