اعتراض (حقوق): تفاوت میان نسخه‌ها

'''واخواهی'''، یا '''اعتراض'''، در [[حقوق]]، به معنی اعتراض به رای غیابی [[دادگاه]] نخستین است. در حقوق ایران مهلت واخواهی در [[امور حقوقی]] تا بیست روز پس از ابلاغ [[دادنامه]] و برای کسانی که خارج از کشور اقامت دارند دوماه از تاریخ ابلاغ واقعی خواهد و در [[امور کیفری]] تا ده روز پس از ابلاغ دادنامه یا در طول مدت هایمدت‌های یاد شده پس از ادعای [[محکوم علیه]] دایر بر بی اطلاعی از مفاد دادنامه هنگام شروع به اجرای حکم خواهد بود. رسیدگی به اعتراض واخواهی در دادگاه صادرکننده رای غیابی و حسب تشخیص قاضی با تشکیل جلسه رسیدگی یا بدون تشکیل وقت رسیدگی و بر اساس اعتراض واخواه به عمل می‌آید.

اگر معترض به حکم ثابت نماید عدم اقدام به واخواهی در این مهلت به دلیل عذر موجه بوده است بوده‌است. دراین صورت باید دلایل موجه بودن عذر خود را ضمن دادخواست واخواهی به دادگاه صادرکننده رای اعلام نماید . اگر دادگاه ادعا را موجه تشخیص داد قرار قبول دادخواست واخواهی را صادر و اجرای حکم نیز متوقف می شود می‌شود. جهات زیر عذر موجه محسوب می گردد می‌گردد:

۱ ـ مرضی که مانع از حرکت است .

۲ ـ فوت یکی از والدین یا همسر یا اولاد .

۳ ـ حوادث قهریه از قبیل سیل ،سیل، زلزله و حریق که بر اثر آن تقدیم دادخواست واخواهی در مهلت مقرر ممکن نباشد .

۴ ـ توقیف یا حبس بودن به نحوی که نتوان در مهلت مقرر دادخواست واخواهی تقدیم کرد .

ـ چنانچه ابلاغ واقعی به شخص محکوم علیه میسر نباشد و ابلاغ قانونی به عمل آید ،آید، آن ابلاغ معتبر بوده و حکم غیابی پس از انقضای مهلت قانونی و قطعی شدن به موقع اجرای گذارده خواهد شد .

درصورتی که حکم ابلاغ واقعی نشده باشد و محکوم علیه مدعی عدم اطلاع از مفاد رای باشدمی تواند دادخواست واخواهی به دادگاه صادرکننده حکم غیابی تقدیم دارد . دادگاه بدوابدواً خارج ازنوبت در این مورد رسیدگی نموده قرار رد یا قبول دادخواست را صادر می کند می‌کند. قرار قبول دادخواست مانع اجرای حکم خواهد بود .

– اجرای حکم غیابی منوط به معرفی ضامن معتبر یا اخذ تامینتأمین متناسب ازمحکوم له خواهد بود . مگر اینکه دادنامه یا '''اجرائیه''' به محکوم علیه غایب ابلاغ واقعی شده و نامبرده در مهلت مقرر از تاریخ ابلاغ دادنامه واخواهی نکرده باشد .

– تقدیم دادخواست خارج از مهلت یادشده بدون عذر موجه قابل رسیدگی درمرحله تجدیدنظر برابر مقررات مربوط به آن مرحله می باشد می‌باشد.

چنانچه محکوم علیه غایب پس از اجرای حکم ،حکم، واخواهی نماید و در رسیدگی بعدی حکم به نفع او صادر شود ،شود، خواهان ملزم به جبران خسارت ناشی از اجرای حکم اولی به واخواه می باشد می‌باشد.

رایی که پس از رسیدگی واخواهی صادر می شودمی‌شود فقط نسبت به واخواه و واخوانده موثرمؤثر است و شامل کسی که واخواهی نکرده استنکرده‌است نخواهد شد ،شد، مگر اینکه رای صادره قابل تجزیه وتفکیک نباشد که در این صورت نسبت به کسانی که مشمول حکم غیابی بوده ولی واخواهی نکرده اندنکرده‌اند نیز تسری خواهد داشت .

<references />{{پانویس}}مواد ۳۰۶ ٫ ۳۰۷ و ۳۰۸ قانون آیین دادرسی [[آئین دادرسی مدنی|مدنی]]