محمدطاهر قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها

وحيد به سبب استعداد ذاتی، به تحصيل مقدمات علوم زمانی خود مشغول گرديد و در فن سياغ و امور دفتری و استيفا مهارت و در انشاء و حسن خط به حسب مقدور كوشيد. پس از فراغت از تحصيل وارد خدمات ديوانی شد، وي نخست به عنوان دستيار ميرزا صالح پسر ميرزا باقر توجيه نويس به تحرير جلدی از دفاتر توجيه مشغول گرديد و چون ميرزا صالح فوت نمود، ميرزا طاهر (وحيد) با لياقتی كه از خود ظاهر ساخته بود، به عنوان دستيار و مشير و مشار اعتمادالدوله ميرزا تقی مشهور به سارو تقی ویعنی [[ساروتقی اعتمادالدوله]] زيروزير [[شاه صفی]] و [[شاه عباس دوم،دوم]]، كفالت آن خدمت را عهده دار شد.

پس از قتل ساروتقی ، اعتمادالدوله -سيد علاء الدين خليفه سلطان- صدرالعظم دستگاه شاه عباس دوم منصب مجلس نويسی يا وقايع نگاري را به عهده وحيد قزوينی نهاد ، و به سال ۱۰۵۵ هجری قمری مورخ رسمي دربار شاه عباس دوم و مامور نوشتن تاريخ سلطنت اين پادشاه شد. او همچنين بعد از وزارت شيخ عليخان زنگنه يك چند با لقب عمادالدله[[اعتمادالدوله]] وزير اعظم [[شاه سليمانسلیمان]] گشت و تا جلوس شاه سلطان حسين بر اين مسند باقی ماند. وحيد قزوينی علاوه بر مشاغل ديوانی، وقايع نگار و شاعري توانا بوده و آثاري نيز از خود به يادگار نهاده است. [[قصیده های|قصیده]] وحيد را در حدود ۵۷۶۷ بيت ، و غزلياتش را در حدود ۳۰۰۰۰ بيت ، و رباعياتش در حدود ۱۰۰ بيت ذكر كرده اند.

ميرزا محمد طاهر قزويني با شاعر بزرگ زمان خود ، [[صائب تبريزي]] دوستي نزديك داشت. در [[تذکره حزین|تذکرهٔ حزین]] از او به نام «وحید الزمان» یاد شده است و می‌گوید از تعریف بی‌نیاز است. میرزا طاهر وحید ابتدا منشی [[ساروتقی اعتمادالدوله]]، وزیر [[شاه صفی]] و [[شاه عباس دوم]] بود. او در اواخر پادشاهی [[شاه سلیمان]] و اوایل پادشاهی [[شاه سلطان حسین]] با لقب [[اعتمادالدوله]] وزیر اعظم بود. وحید قزوینی در تاریخ ۱۱۲۰ ه‍.ق. درگذشت. برادر او «محمدیوسف»، مؤلف [[تاریخ خلد برین]] است.