استان قزوین: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار |
درصد |
||
خط ۲۶۷:
[http://www.gozinesh.medu.ir/portal/home.php?ocode=100069834 وزارت آموزش پرورش اداره کل استان قزوین] http://www.gozinesh.medu.ir/portal/home.php?ocode=100069834&block=assistant-council</ref> ===
[[پرونده:زبان و نژاد مردم استان قزوین.png|بندانگشتی|300x300پیکسل|زبان و گروه‌های قومی استان قزوین<ref name="gozinesh.medu.ir">[http://www.gozinesh.medu.ir/portal/home.php?ocode=100069834 وزارت آموزش پرورش اداره کل استان قزوین] http://www.gozinesh.medu.ir/portal/home.php?ocode=100069834&block=assistant-council</ref>]]<ref name="gozinesh.medu.ir" />{{bar box|title=زبان و نژاد مردم در استان قزوین|titlebar=#ddd|right1=درصد|float=right|bars={{bar percent|[[مردم فارس|فارس]]|gold|۳۶}} {{bar percent|[[مردم تات|تات، الموتی]]|red|۲۰٫۵}} {{bar percent|[[آذری]]|blue|
[[ژان شاردن]] که در مجموع یازده سال در دوره صفویان (۷۰–۱۶۶۴ و ۷۷–۱۶۷۱ میلادی) در ایران بوده می‌نویسد:<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= شاردن|نام= ژان|کتاب= سفرنامه شاردن جلد دوم صفحهٔ ۵۰۵| ناشر=توس |سال=}}</ref>{{نقل قول|از این شهرک ([[ابهر]]) سخن گفتن مردمان به زبان پارسی آغاز می‌شود. چه ساکنان آبادیها و شهرهای پیش از آن به پهلوی سخن می‌گویند؛ اما امروزه آذری گفتن آنان با زبان ترکان عثمانی تفاوت دارد. تکرار می‌کنم از ابهر تا هندوستان همهٔ مردمان به زبان پارسی سخن می‌گویند، امّا تکلم مردمان ابهر و آبادیهای مجاورش باصلابت و مردمان دیه‌ها و شهرهایی که بر سر راه شیرازند به نسبت نزدیک بودنشان به این شهر بزرگ، لطیف‌تر و خوش‌آهنگ‌تر سخن می‌گویند. زیرا شیراز زادگاه زبان شیرین پارسی‌است، و مردمانش با لطافت و ظرافت و ملاحت هر چه بیشتر تکلّم می‌کنند.}}
| |||