پیتر اوتول: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Fatemibot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۵۸:
پس از اولین نامزدی اسکار در سال ۱۹۶۴، فیلم‌های ''[[شیر در زمستان]]'' در سال ۱۹۶۸، ''[[خداحافظ آقای چیپس]]'' در ۱۹۷۲، ''[[طبقه حاکم|طبقهٔ حاکم]]'' در ۱۹۸۰، ''[[بدلکار]]'' و ''[[سال مورد علاقه من|سال موردعلاقۀ من]]'' در سال ۱۹۸۲ نیز نامزدی جایزهٔ اسکار را برای «اوتول» به همراه داشتند.<ref name="ReferenceA"/>
 
او رکورد «بیشترین نامزدی [[جایزهٔ اسکار]] بدون برد» را دارد<ref name="guinnessrecords">{{یادکرد وب | تاریخ بازبینی=8 October 2014 | عنوان=Most Oscar nominations without winning - actor | ناشر=Guinness World Records | نشانی=http://www.guinnessworldrecords.com/records-1/most-oscar-nominations-without-winning-actor/ | کد زبان=en}}</ref> که بر این اساس، در سال ۲۰۰۳ و در سن ۷۰سالگی [[جایزهٔ اسکار افتخاری]] را به‌خاطر یک عمر فعالیت سینمایی دریافت کرد. این جایزه به بازیگران و فیلم‌سازان موردتحسینمورد تحسین که موفق به کسب جایزهٔ اسکار نشده‌اند اهدا می‌شود. جایزهٔ اسکار افتخاری ۲۰ سال پس از آخرین نامزدی اسکار برای فیلم ''[[سال موردعلاقه من|سال موردعلاقهٔ من]]'' به او رسید؛ زمانی که احتمال این‌که «اوتول» بتواند دوباره نامزد جایزهٔ اسکار شود بسیار کم بود. «اوتول»، با فرستادن نامه‌ای به [[آکادمی اسکار]]، جایزهٔ افتخاری اسکار را رد کرد که تا رسیدن او به سن ۸۰سالگی به او تعلق نگرفته‌بود.<ref name="ReferenceA"/>
 
وی در سال ۲۰۰۶ آخرین نامزدی اسکار را نیز برای بازی در فیلم ''[[ونوس]]'' کسب کرد، اما دوباره نتوانست جایزهٔ اسکار را به‌دست آورَد و جایزه به ''[[فارست ویتاکر]]'' برای فیلم ''[[آخرین پادشاه اسکاتلند]]'' رسید. «اوتول» در مراسم اسکار در سال ۲۰۰۶ به حضار گفت: من اسکار خودم را دارم که تا لحظۀ مرگ با من است.<ref>{{پک/بن|۱۳۹۱|ک=ایسنا|ف=«پیتر اوتول» در ۸۱ سالگی...}}</ref>