مراد چهارم: تفاوت میان نسخه‌ها

با مرگ [[شاه عباس اول]] و روی کار آمدن [[شاه صفی]] (سام میرزا)، دولت صفوی از نظر داخلی و خارجی دچار مشکلات متعددی شد. هر یک از این مشکلات به گونه‌ای بود که سبب از بین رفتن اقتدار شاه عباس یکم شده بود. در عرصه روابط خارجی دولت [[صفویه]] با دو جنگ ناخواسته از سوی عثمانی مواجه شد. سلطان مراد چهارم در سال ۱۶۳۴ میلادی (۱۰۴۴ ه‍. ق) با لشکری بزرگ به مرزهای شمال غربی ایران حمله کردو او در اول خوی را فتح کرد و بعد با تصرف ایروان بخشی از خاک قفقاز را به خاک عثمانی ضمیمه ساخت، سپس در سپتامبر ۱۶۳۵ به تبریز تاخت و این شهر را ویران نمود. اگر چه این حادثه تلخ ۷ ماه و نیم بعد با رشادت بی‌نظیر سپاه [[قزلباش]] جبران شد و [[ایروان]] بار دیگر به سرزمین ایران بازگشت، اما باز پس‌گیری ایروان برای دولتمردان عثمانی به ویژه شخص سلطان مراد خان آنچنان گران آمد که او بار دیگر در آوریل ۱۶۳۸ میلادی (۱۰۴۸ ه‍. ق) به بغداد لشکرکشی کرد و بعد از نبردی سخت میان طرفین، این شهر پس از ۱۴ سال و ۱۱ ماه به تصرف عثمانی درآمد و دولتمردان صفوی با تن دادن به این شکست بزرگ و تلخ حاضر شدند [[عهدنامه زهاب]] را امضا کنند. به این ترتیب عراق ایران که از جهات گوناگون به ویژه از نظر ایدئولوژیک برای دولت صفوی اهمیت بسیار داشت، از ایران جدا شد و به عثمانی پیوست.